கர்நாடக மாநிலத்தின் மைசூருவில் இருந்து 45 கிலோமீட்டர் தொலைவில் அமைந்துள்ள தலக்காடு என்னும் சிறிய ஊர், காவிரி ஆற்றின் கரையில் இருந்தும், பாலைவனத்தை ஒத்த மணல் குன்றுகளால் சூழப்பட்டுள்ளது. ஒரு மைல் நீளத்திற்கு பரவிய இந்த மணலுக்குள் சுமார் 30க்கும் மேற்பட்ட பழமையான கோயில்கள் புதைந்து கிடப்பதாக கூறப்படுகிறது. சில கோயில்களின் கோபுர உச்சிகள் மட்டுமே இன்று வெளியில் தெரிகின்றன.
இது இயற்கையின் விளைவா? அல்லது ஓர் அகழ்வாராய்ச்சி சவால்? இந்த எண்ணங்களைத் தாண்டி, மக்கள் மனதில் நிலைத்து நிற்கும் ஒரு சுவாரஸ்யமான புராணக் கதை இந்த நிலைமைக்கான காரணமாக கூறப்படுகிறது. அதுவே – ராணி அலமேலம்மாவின் சாபக் கதை.
1612ல் ஆரம்பமான ஒரு சாபத்தின் பயணம்17ம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம் என்ற பகுதியை திருமலராஜா என்ற மன்னர் ஆட்சி செய்து வந்தார். ஒரு நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மன்னர், தலக்காட்டில் உள்ள வைத்யநாதேஸ்வரர் கோயிலுக்கு யாத்திரை சென்றார். அவரின் இல்லாத நேரத்தில், அவரது மனைவியான ராணி அலமேலம்மா ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்தை நிர்வகித்துக் கொண்டிருந்தார்.
அந்த நேரத்தில்தான் மைசூர் மன்னராக இருந்த ராஜா உடையார், அரசின் பொலிவைக் கண்டு பேராசையுடன் நகரத்தையும், கோயில் நகைகளையும் கைப்பற்ற முயன்றார். இதை அறிந்த ராணி, கோயிலில் பாதுகாக்கப்பட்டிருந்த விலைமதிப்பற்ற நகைகளை எடுத்துக்கொண்டு தலக்காடு நோக்கி புறப்பட்டார்.
காவிரியில் குதித்து உயிரை மாய்த்த ராணிபடை வீரர்கள் தன்னை பின்தொடர்வதை உணர்ந்த ராணி அலமேலம்மா, நகைகளை தவறான கையால் கைப்பற்ற முடியாதவாறு, காவிரி ஆற்றில் குதித்து தற்கொலை செய்தார். அந்த தருணத்தில், மனமுருகி வைத்தியநாதேஸ்வரரிடம் ஒரு சாபத்தை விட்டார்:
"நான் இறக்கும் முன் என் உண்மையான பக்திக்கு ஈடாக இந்த சாபங்கள் பலிக்கட்டும் –
தலக்காடு ஒரு தரிசு நிலமாக மாறட்டும்,
மலங்கி ஒரு சுழற்சி குளமாக மாறட்டும்,
மைசூர் மன்னர்களுக்கு ஒருபோதும் குழந்தை பிறக்கக்கூடாது!"
இசையியலின் பின்னணியுடன் சினிமா வசனமாக இது ஓர் கற்பனை போலத் தோன்றினாலும், பலரின் நம்பிக்கையில் இந்த சாபத்தின் தாக்கம் இன்று வரை காணப்படுகிறது. தலக்காடு, காவிரி ஆற்றின் அருகிலிருந்தும், மணல் மேடுகளால் மூடப்பட்டுள்ள ஒரு வனாந்தர பகுதியாகவே உள்ளது. மைசூர் உடையார் வம்சத்தில் குழந்தைப் பாக்கியம் இல்லாததையும் இதனுடன் தொடர்புபடுத்தி கூறுகிறார்கள்.
தெய்வமாக உயர்த்தப்பட்ட ராணிசாபத்தின் தாக்கத்தை உணர்ந்த ராஜா உடையார், தனது தவறை உணர்ந்து, ராணி அலமேலம்மாவை தெய்வமாக ஏற்றுக்கொண்டு, தங்கச்சிலை ஒன்றை உருவாக்கி மைசூர் அரண்மனையில் நிறுவினார். இன்றும் அவரது தலைமுடியின் ஓர் இழை மற்றும் பெரும் முத்து ஒன்று ரங்கநாயகி தேவிக்கு அலங்காரமாக அமைந்துள்ளது.
தலக்காடு இன்று ஒரு வரலாற்று மர்மமயமான இடமாக
இயற்கை, வரலாறு, நம்பிக்கை, சாபம் – இவை அனைத்தும் ஒன்று சேர்ந்து தலக்காட்டை ஒரு விசித்திரமான, மர்மமயமான இடமாக மாற்றியிருக்கின்றன. மணல் அடியில் புதைந்து கிடக்கும் கோயில்கள், ஒரு காலத்தில் பிரமாண்ட ஆன்மிகத் தளமாக இருந்ததைக் நினைவூட்டுகின்றன. ராணியின் கதையும், சாபத்தின் தாக்கமும், இந்திய வரலாற்றில் ஒரு தனி இடத்தைப் பெற்றுள்ளன.
தலக்காடு... மணல் மேடுகளின் நகரமா? ஒரு சாபத்தின் நிகழ்தகவு தடயமா? அல்லது இரண்டுமே சேர்ந்த ஒரு வரலாற்றின் கண்ணாடியா? — பார்க்கும் பார்வையைப் பொறுத்தே பதில்கள் மாறும்.
