กฎเหล็กทำลูกหายไป
เหตุการณ์ที่ทำให้
“ไม้” ตัดสินใจหนีออกจากบ้านคือการถูกตำหนิจากแม่เพียงเพราะลงมารดน้ำต้นไม้ช้าไปไม่กี่นาที
“แม่บอกว่าถ้าทำไม่ได้ก็ไปอยู่ที่อื่น” เขาจึงเลือกเก็บของแล้วออกจากบ้านทันที
นุ่นสารภาพว่าในตอนนั้นเธอไม่ได้กลั่นกรองคำพูด และการสื่อสารที่ผิดพลาดเช่นนั้น ทำให้ความสัมพันธ์แม่ลูกถดถอยลงแบบไม่รู้ตัว
น้ำตาแม่ เมื่อลูกกลายเป็นเหยื่อมิจฉาชีพ
อีกเรื่องที่ทำให้หัวใจแม่แทบแตกสลาย คือน้องมุกตกเป็นเหยื่อของมิจฉาชีพ เพราะต้องการหาเงินเพิ่มใช้จ่าย เนื่องจากเงินที่แม่ให้ไม่เพียงพอกับค่าครองชีพในเมืองใหญ่ มุกจึงหลงเข้าไปลงทุนในแพลตฟอร์มหลอกลวง จนสูญเงินไปจำนวนหนึ่ง
“เราไม่เคยรู้เลยว่าบ้านไม่ได้เป็นเซฟโซนสำหรับเขา เราเจ็บมากที่ลูกไม่กล้ามาบอก” นุ่นพูดเสียงสั่น
เมื่อความหวังดี กลายเป็นดาบสองคมนุ่นยอมรับว่าตลอดชีวิตของการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว พอมีใครเข้ามาช่วยดูแลก็เหมือนมีเสียงใหม่มาคอยบอกเธอว่า
“ที่ผ่านมามันไม่ถูก” จนเธอเป๋และเชื่อว่าเสียงนั้นคือสิ่งถูกต้อง
แต่สิ่งที่เธอพลาดคือ
“การไม่เคยถามลูก” ว่ารู้สึกยังไงกับการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น
“เราคิดว่ามันดี เราอัพเลเวลกติกาเรื่อยๆ โดยไม่เคยถามลูกเลยว่ารู้สึกยังไง”
บทเรียนราคาแพง ที่ทำให้แม่คนนี้เปลี่ยนไป
หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมด นุ่นและลูกๆ ได้พูดคุยกัน เปิดใจกันมากขึ้น และพยายามกลับมาสื่อสารกันอย่างเข้าใจ แม้จะเจ็บ แต่เธอบอกว่าโชคดีที่ยังมีโอกาสแก้ไข
“มันเหมือนเราเคยเป่ามนต์ตัวเองให้เชื่อว่าทุกอย่างที่เราทำคือสิ่งที่ดีที่สุด แต่เราลืมไปว่าลูกคือมนุษย์ ไม่ใช่หุ่นยนต์”
จากคุณแม่ที่เคยคิดว่า
“ความรัก” เพียงพอแล้วที่จะเลี้ยงลูก กลายเป็นคุณแม่ที่วันนี้รู้แล้วว่า “การฟังลูก” สำคัญไม่แพ้ความรักเลย
“บ้านที่อบอุ่น ไม่ใช่บ้านที่เป๊ะ แต่เป็นบ้านที่เข้าใจกัน” — บทเรียนจาก “นุ่น ดารัณ” ที่ไม่มีใครอยากพลาด.
