พระราชบัณฑิต เจ้าคณะภาค 10 ‘ธรรมยุต’ ลงนามออกประกาศ ห้ามพระภิกษุ สวดพระปาติโมกข์ ด้วยภาษาไทย เผยจะทำให้พระธรรมวินัยให้วิปริต

เมื่อวันที่ 23 พ.ค.68 พระราชบัณฑิต เจ้าคณะภาค 10 (ธรรมยุต) ลงนามออกประกาศเจ้าคณะภาค 10 (ธรรมยุต) เรื่อง พระพุทธบัญญัติให้พระภิกษุเรียนปาติโมกข์ และเรื่อง ห้ามภิกษุสวดปาติโมกข์ด้วยเสียงคำแปลเป็นภาษาไทย ระบุว่า

ภิกษุทั้งหลายก็ในประเด็นเรื่องนี้ ณ อาวาสแห่งหนึ่ง ถึงวันอุโบสถ ภิกษุโง่เขลา ไม่ฉลาด อยู่รวมกันหลายรูป พวกเธอไม่รู้อุโบสถ หรือวิธีทำอุโบสถ ไม่รู้ปาติโมกข์ หรือวิธีสวดปาติโมกข์ ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านั้น ควรส่งภิกษุรูปหนึ่งไปอาวาสใกล้เคียงพอที่จะกลับมาทันวันนั้น

ด้วยสั่งว่า อาวุโส ท่านจงไปเรียนปาติโมกข์โดยย่อหรือโดยพิสดารให้ได้แล้วจึงกลับมา หากได้ภิกษุเช่นนั้นนั่น นั่นเป็นการดี หากไม่ได้ ภิกษุเหล่านั้นทั้งหมดทุกรูป พึงพากันไปอาวาสซึ่งเป็นที่มีภิกษุรู้อุโบสถหรือวิธีทำอุโบสถ รู้ปาติโมกข์ หรือวิธีสวดปาติโมกข์ หากไม่พากันไป ต้องอาบัติทุกกฎ

อาศัยเหตุ 4 ประการ อันเป็นสังฆมติของคณะสงฆ์เถรวาท กล่าวคือ 1.ในการสังคายนาของคณะสงฆ์เถรวาท เริ่มต้นตั้งแต่ปฐมสังคายนา เป็นการสังคายนา บันทึกพระธรรมวินัยไว้ด้วยภาษาที่เรียกว่าบาลี หาได้บันทึกไว้ด้วยภาษาไทยหรือภาษาอื่นๆ แต่อย่างใดไม่

2.ญัตติจตุตถกรรมวาจา ในการอุปสมบทบุคคลให้เป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงบัญญัติไว้ด้วยภาษาที่เรียกว่า บาลี หาได้ทรงบัญญัติไว้ด้วยภาษาไทยหรือภาษาอื่นๆ แต่อย่างใดไม่

3.สังฆกรรมอื่นๆเช่น กรานกฐิน มีพระพุทธานุญาตไว้ด้วยภาษาที่เรียกว่าบาลี หาได้ทรงอนุญาตไว้ด้วยภาษาไทยหรือภาษาอื่นๆ แต่อย่างใดไม่

4.พระพุทธองค์ ทรงบัญญัติสิกขาบททั้งหลายไว้ด้วยภาษาที่เรียกว่าบาลี และทรงอนุญาตการสวดสิกขาบททั้งหลายที่ทรงบัญญัติไว้แล้วนั้นๆ ให้เป็นการสวดปาติโมกข์ ด้วยทรงประสงค์ให้เป็นอุโบสถสังฆกรรม

จึงประกาศห้ามคณะสงฆ์ในเขตปกครองภาค 10 (ธรรมยุต) มิให้ทำสังฆกรรมสวดปาติโมกข์ด้วยเสียงคำแปลเป็นภาษาไทยหรือภาษาอื่นๆ นอกไปจากภาษาบาลี พุทธบัญญัติ ท่านที่ฝ่าฝืน ไม่ชื่อว่าเป็นผู้ทำสังฆกรรม ทั้งยังไม่ชื่อว่าเป็นผู้วิปริตจากพระธรรมวินัย แต่เป็นผู้ที่ชื่อว่ากำลังทำพระธรรมวินัยให้วิปริตผิดไปจากมติเถรวาท ประกาศ ณ วันที่ 21 พ.ค.2568