หลายคนคงยังจำได้ดีถึงกรณีของ "แพรรี่ พาย" (อดีตพระมหาสมปอง) และ "ทิดสมปอง" (อดีตพระมหาไพรวัลย์) ทั้งคู่เคยเป็นที่รู้จักจากการเทศนาธรรมผ่านช่องทางออนไลน์ที่มีผู้ติดตามเรือนแสน แม้ว่าสุดท้าย สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจะสรุปว่าการกระทำของท่านทั้งสอง
"ไม่ผิดวินัยสงฆ์" แต่กระแสวิพากษ์วิจารณ์ โดยเฉพาะเรื่อง
"การหัวเราะขณะเทศน์" ที่ถูกมองว่าไม่สำรวม ก็สร้างแรงกดดันมหาศาล จนอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ทั้งคู่ตัดสินใจลาสิกขาในที่สุด
ความเงียบที่น่ากังวล: เมื่อ "ผู้ใหญ่" ถูกมองข้าม?
แต่เมื่อย้อนมองสถานการณ์ปัจจุบัน กรณี "สีกากอล์ฟ" ซึ่งมีพระชั้นผู้ใหญ่จำนวนมากเข้ามาเกี่ยวข้อง กลับยังไม่มีความคืบหน้า หรือท่าทีที่จะมีการสอบสวนอย่างจริงจังจากหน่วยงานที่รับผิดชอบใดๆ ทั้งที่ความรุนแรงของเรื่องนี้ดูจะรุนแรงกว่ากรณีที่ผ่านมาหลายเท่าตัว
เสียงเรียกร้องจากชาวพุทธจึงเริ่มดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
"ขอให้มีการสอบสวนอย่างเสมอภาค ไม่เลือกปฏิบัติ ไม่เห็นแก่หน้าอินทร์หน้าพรหม ใครผิดก็ต้องได้รับการตรวจสอบอย่างโปร่งใส!"
ศรัทธาที่ต้องรักษา: พระธรรมวินัยต้องอยู่เหนือสิ่งอื่นใด!
ในยุคที่พระสงฆ์ไม่ได้เป็นเพียงผู้สวดมนต์ แต่ยังเป็นที่พึ่งทางใจและผู้นำทางจิตวิญญาณของประชาชน "ความน่าเชื่อถือ" และ "พระธรรมวินัย" จึงเป็นหัวใจสำคัญที่ต้องดำรงอยู่เหนือทุกสิ่ง
เพราะศรัทธา...ไม่ใช่ของเล่นที่จะนำมาล้อเล่นได้!
คุณคิดว่าความเงียบในกรณีล่าสุดนี้จะส่งผลกระทบต่อความศรัทธาของชาวพุทธอย่างไรบ้าง?
