ญาติเรียกวิญญาณแม่เฒ่าอัลไซเมอร์โดนรถไฟชนตาย ผัวฝันเป็นลางมีคนมารับก่อนหายจากบ้าน

กรณีนางสมบูรณ์  อายุ 70 ปี ชาวอุดรธานี ป่วยอัลไซเมอร์ หายออกจากบ้านโคกนาคอง ต.หนองขอนกว้าง อ.เมือง จ.อุดรธานี ในช่วงบ่ายวันที่ 1 มกราคม โดยญาติได้โพสต์รูปในเพจข่าวอุดรธานี หากใครพบเห็นให้นำส่งญาติเพราะลูกหลานเป็นห่วง ต่อมาเวลา 19.10 น. วันเดียวกันพบว่านางสมบูรณ์ โดนรถไฟชนเสียชีวิตที่ทางพาดรถไฟบ้านนาคอง

ล่าสุด  เมื่อเวลา 12.00 น. วันที่ 2 มกราคม 2568 ผู้สื่อข่าวเดินทางไปวัดป่าเทพชมพู บ้านโคกนาคอง ต.หนองขอนกว้าง ซึ่งญาติได้นำร่างนางสมบูรณ์ มาประกอบพิธีทางศาสนา โดยมีญาติพี่น้องและชาวบ้านที่ทราบข่าวเดินทางมาช่วยจัดเตรียมพิธีทางศาสนาสวดอภิธรรม และเตรียมอาหารสำหรับแขกที่มาร่วมงานในเย็นวันนี้

ต่อมาเวลา 15.00 น. นางผุสดี  อายุ 49 ปี ลูกสาวผู้ตาย นายประเพชร  อายุ 85 ปี สามีผู้ตาย พร้อมด้วยญาติพี่น้อง ไปทำพิธีเรียกวิญญาณ นางสมบูรณ์จุดที่เสียชีวิตบริเวณทางรถไฟ ห่างจากบ้านประมาณ 3 กม.โดยได้จัดเตรียมธูป เทียน อาหาร ผ้าขาวม้ามาเรียกดวงวิญญาณ โดยนางบานเย็น อายุ 67 ปี ญาติเป็นผู้ทำพิธี ได้เรียกขวัญหรือวิญญาณผู้ตายว่า

“ นางสมบูรณ์ ร่างเจ้าได้เสียชีวิตไปแล้ว ไม่มีดวงวิญญาณมีแต่ร่าง ตอนนี้ร่างอยู่วัดพระใหญ่ (วัดป่าเทพชมพู) ลูกหลานญาติพี่น้อง ผัวเจ้าก็มานำขอเชิญดวงวิญญาณของเข้าไปเฝ้าร่างที่วัดพระใหญ่เด้อ เพราะเจ้าได้เสียชีวิตแล้ว เจ้าจะไม่ได้เป็นผีเร่ร่อน สัมภเวสี เจ้าเป็นผีอยู่ในโอวาท ขอให้ไปเฝ้าร่างตัวเอง เย็นนี้เขาจะได้เอาข้าวให้กิน และจะได้ทำพิธีส่งดวงวิญญาณจนเสร็จ ให้ไปเฝ้าร่าง 3 วัน 3 คืน สาธุ”

จากนั้นก็เอาผ้าขาวม้าช้อนขวัญหรือดวงวิญญาณ เดินขึ้นรถกลับไปวัดโดยไม่ให้คุยกับใคร เมื่อถึงโลงศพก็นำผ้าขาวม้าห่อวิญญาณมาเคาะที่โลง พร้อมกับบอกว่า “เชิญดวงวิญญาณเจ้ามาเข้าร่าง เวลาพระสวดอภิธรรม ให้มานั่งฟังอนุโมทนาสาธุ ร่างเจ้าอยู่นี่ ให้เจ้าได้รับรู้ ขวัญเจ้าอยู่ข้างนอก เวลาพระสวดให้มารับอนุโมทนา เดี๋ยวจะหาข้าวให้กิน” จากนั้นก็นำธูปมาปักนอกศาลา พร้อมสั่งให้อยู่ตรงนี้ รอฟังพระสวด ญาติจะหาข้าวให้กิน ยมบาลมารับตัวก็อย่าเพิ่งไป ขออยู่ให้ได้รับส่วนกุศลก่อน

นายประเพชร  อายุ 85 ปี สามีผู้ตาย เล่าว่า วันเกิดเหตุ ตนก็เฝ้าผู้ตายตามปกติ แต่พอตนเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงผู้ตายบอกว่า “ไปก่อนเด้อมีคนมารับแล้ว” พอตนออกมาจากห้องน้ำ ก็ไม่เห็นผู้ตาย จึงเดินออกมาดูที่ถนนหน้าบ้านก็ไม่พบ จากนั้นได้ไปถามเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ซึ่งขายกาแฟ ว่าเห็นใครมารับผู้ตายหรือไม่ ซึ่งเพื่อนบ้านก็เห็นชายวัยรุ่นขี่รถจักรยานยนต์มารับผู้ตาย ขับขี่เร็วมาก ตนจึงคิดว่าเป็นลูกชายมารับแม่

นางผุสดี ลูกสาว เล่าว่า แม่เป็นอัลไซเมอร์มาหลายปีแล้ว ตนจะไปทำงานให้พ่อเป็นคนเฝ้าแม่ วันที่แม่หายไป พ่อเล่าว่า ได้ยินแม่บอกว่า “ไปก่อนเด้อ มีคนมารับแล้ว” พ่อนึกว่าลูกหลานมารับแม่ไป จึงได้โทรศัพท์ถามลูกหลาน ต่างก็บอกว่าไม่ได้มารับ จึงได้ออกตามหาแม่ ไปทางนิคมอุตสาหกรรม แต่ก็ไม่พบ จึงได้ปรึกษาพ่อว่าจะไปแจ้งความคนหาย และได้ให้น้องข้างบ้านโพสต์รูปแม่ประกาศคนหายในเพจข่าวอุดรธานี โพสต์ไม่ถึงชั่วโมง ก็มีคนทักแชตมาว่าพบแล้ว ว่ามีคนถูกรถไฟชน รู้สึกตกใจ จึงขี่รถตามรถมูลนิธิ และมีคนส่งรูปคนถูกรถไฟชนเสียชีวิตมาให้ดู ก็รู้ว่าเป็นแม่จริงๆ

“แม่ป่วยอัลไซเมอร์ บางครั้งก็มีสติ บางครั้งก็ไม่มีสติ จะบอกทุกครั้งว่าห้ามออกจากบ้าน แต่พอลูกไปทำงานแม่ก็แต่งตัวออกจากบ้าน แม่เดินออกจากบ้านหลายครั้ง แต่ชาวบ้านก็จะดูแลช่วยกัน ทุกคนจะเป็นหูเป็นตาให้ ถ้าเห็นก็จะโทรมาบอก เมื่อวานนี้เพื่อนบ้านมาบอกว่า กำลังกินข้าว พอหันมาเห็นคุ้นๆว่าเป็นแม่ ถือไม้เท้านั่งซ้อนท้ายจักรรยานยนต์เด็กผู้ชาย ม.2-3 และขับเร็วด้วย ส่วนพ่อฝันเป็นลางและเล่าให้ฟังว่า ฝันเห็นผู้ตายซ้อนรถจักรยานยนต์ไปกับเด็กผู้ชาย แล้วไม่กลับมาเลย พ่อจึงได้บ่นให้เมียว่าทำไมจึงเป็นนิสัยแบบนี้ ก็เล่าให้ฟังแค่นี้ ส่วนตนเห็นอีกาบิน และหมาหอนแถวบ้านติดต่อกันหลายวัน ”

นางบานเย็น  เล่าว่า สาเหตุที่ไปเรียกขวัญ ซึ่งโดยมากจะไปเรียกขวัญคนยังมีชีวิตอยู่ เช่นเกิดอุบัติเหตุรถล้ม ตกน้ำ แต่ไม่เสียชีวิต ส่วนมากจะไปทำพิธีเรียกขวัญให้มาอยู่ร่าง สำหรับคนตายผิดธรรมชาติ ไม่ได้ตายเจ็บไข้ได้ป่วย ก็จะไปเรียกวิญญาณว่าสมมติว่าตายอยู่ในทุ่งนา ญาตินำศพเข้ามาในวัด ต้องไปเรียกขวัญมา ให้ขวัญมารับรู้ว่าตัวเองตายแล้วร่างอยู่ที่นี่ ถ้าเราไม่ไปเรียกขวัญ เรียกวิญญาณ ก็จะเป็นผีเร่ร่อน ผีไม่มีญาติ เป็นสัมภเวสี อดอยาก หิวโหย ตามคำโบราณว่า จะได้มานั่งเฝ้าร่างตัวเอง รอรับส่วนกุศลที่ลูกหลานญาติพี่น้องอุทิศให้ หาข้าวให้กิน ตามประเพณี ก็จะได้กิน พอรู้ว่าผู้ตายโดนรถชนตายก็รู้สึกตกใจ เพราะครั้งแรกจะผูกเสี่ยวกัน แต่พอรู้ว่าผู้ตายอายุมากกว่า จึงผูกเสี่ยวไม่ได้