จากแนวคิดที่ว่า “รักวัวให้ผูก รักลูกลูกให้ตี” กับ “ไม้เรียวสร้างคน” เชื่อว่าหลายคนที่ผ่านประสบการณ์วัยเด็กย่อมสัมผัสประสบการณ์การลงโทษด้วยไม้เรียวหรือการลงโทษแบบอื่นอย่าง เดินเป็ด คาบไม้เรียว ขนมจีบ วิ่งรอบสนาม ลุกนั่ง หรือการลงโทษหนักรูปแบบต่างๆ ที่โรงเรียน

สังเกตกันไหมว่าคุณมักจำประสบการณ์การทำโทษจากครูเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี แต่เมื่อเวลาผ่านไปความทรงจำเหล่านั้นกับกลายเป็นเรื่องที่สนุกสนาน ถูกพูดกันอย่างขำขัน แต่คุณลืมความเจ็บปวดจากการลงโทษนั้นไปหมดสิ้นแล้วหรือ? ว่าการกระทำเหล่านั้นสร้างความบอบช้ำกับร่างกาย และจิตใจคุณขนาดไหน

เมื่อเด็กทำผิดพลาด หรือมีพฤติกรรมไม่เหมาะสม ผู้ใหญ่จึงต้องยื่นมือมาช่วยขัดเกลาให้เด็กมีพฤติกรรมที่เหมาะสม และดีขึ้น การอบรมสั่งสอนนั้นมีหลากหลายวิธีที่ทำได้ และสามารถเลือกใช้ได้อย่างเหมาะสม เพราะด้วยเวลาที่ผ่านไปกับยุคสมัยที่แปรเปลี่ยน การทำร้ายร่างกายไม่ควรเป็นทางออกของการทำโทษ

หากจะยึดตามระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการลงโทษนักเรียนและนักศึกษา พ.ศ. 2548 แล้วนั้นในระเบียบได้ระบุไว้ในข้อ 4 ว่า …“การลงโทษ” หมายความว่า การลงโทษนักเรียนหรือนักศึกษาที่กระทำความผิด โดยมีความมุ่งหมายเพื่อการอบรมสั่งสอน

และ “ข้อ 6 ห้ามลงโทษนักเรียนและนักศึกษาด้วยวิธีรุนแรง หรือแบบกลั่นแกล้ง หรือลงโทษด้วยความโกรธ หรือด้วยความพยาบาท โดยให้คำนึงถึงอายุของนักเรียนหรือนักศึกษา และความร้ายแรงของพฤติการณ์ประกอบการลงโทษด้วย”

นั่นหมายความว่าครูไม่ควรลงโทษนักเรียน และนักศึกษา ด้วยวิธีการอื่นๆ ถึงแม้ว่าก่อนหน้าในปี 2542 กระทรวงศึกษาธิการมีระเบียบลงโทษนักเรียนที่อนุญาตให้ครูใช้ไม้เรียวตีนักเรียนได้ก็ตาม

ทั้งในหลายประเทศต่างได้ออกกฎหมาย และข้อห้ามตีเด็กออกมาอย่างเป็นลายลักษณ์อักษร เพราะเนื่องจากต่างประเทศก็ประสบปัญหาผู้ใหญ่ทำร้ายเด็กเช่นเดียวกัน จึงได้ออกกฎหมายเพื่อป้องกันการทารุณกรรมเด็ก เพื่อให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ความผิดพลาดของตัวเองด้วยความเข้าใจ ทั้งยังเป็นปกป้องสิทธิของตัวเด็กเอง

ซึ่งประเทศแรกที่ออกกฎหมายห้ามลงโทษเด็กด้วยการตีเป็นประเทศแรกนั่นคือ “สวีเดน” โดยเฉพาะอย่างยิ่งการลงโทษทางร่างกายบริเวณโรงเรียน เพราะชาวสวีเดนนั้นมีความเชื่อที่ว่าการอบรมที่ดี จะต้องปฏิบัติด้วยความอ่อนโยน การตีเด็กนั้นเป็นสิ่งให้เด็กรู้สึกอับอาย ถึงแม้ว่าจะเป็นการตีที่ไม่รุนแรงจะไม่เป็นความผิดทางอาญา แต่ก็เป็นที่รู้กันดีว่าการตีหรือทำร้ายร่างกายเด็กจึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นในประเทศนี้

ประเทศ “ฝรั่งเศส” ก็เห็นชอบร่างกฎหมายห้ามตีเด็กเพื่อสั่งสอน โดยร่างกฎหมายฉบับนี้ไม่ได้ระบุโทษที่พ่อ-แม่ หรือผู้ปกครองจะได้รับหากกระทำความผิด ซึ่งกฎหมายฉบับนี้ส่งผลทำให้คู่แต่งงานใหม่ทุกคู่นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป จะต้องแลกเปลี่ยนคำสาบานเพิ่มขึ้นอีก 1 ประโยคที่ระบุว่า “ผู้ปกครองไม่มีสิทธิที่จะใช้ความรุนแรงทั้งทางร่างกายหรือจิตใจกับเด็กๆ” และประโยคดังกล่าวจะปรากฎอยู่บนหน้าปกของสมุดบันทึกสุขภาพเด็กชาวฝรั่งเศสอีกด้วย

ประเทศ “สกอตแลนด์” เป็นประเทศแรกในสหราชอาณาจักรที่กำหนดให้การตีเด็กเป็นความผิดทางอาญา ในการพิจารณาว่าการลงโทษนั้นสมเหตุสมผลหรือไม่ ศาลจะดูปัจจัยต่าง ๆ อาทิ ลักษณะการลงโทษ ระยะเวลาและความถี่ในการลงโทษ อายุของเด็กที่ถูกลงโทษ ตลอดจนผลกระทบต่อร่างกายและจิตใจของเด็ก ซึ่งในทางปฏิบัติแล้ว นี่หมายความว่าพ่อแม่สามารถตีตัวเด็กได้ แต่การตีหัว เขย่าตัว หรือใช้อุปกรณ์อื่น ๆ ช่วย ถือว่าผิดกฎหมาย

ส่วนชาติอื่นในสหราชอาณาจักรพ่อแม่ในอังกฤษ และเวลส์อาจโดนตั้งข้อหาทางอาญาได้หากตีลูกแรงจนเกิดรอยช้ำ บวม หรือเป็นแผล ตอนนี้เวลส์กำลังอยู่ในกระบวนการที่จะออกกฎหมายห้ามตีเด็กโดยสิ้นเชิง ห้ามแม้แต่การลงโทษอย่างสมเหตุสมผล ซึ่งบังคับใช้มาในอังกฤษและเวลส์ตั้งแต่ยุควิกตอเรียหรือช่วงศตวรรษที่ 19

และล่าสุดในปี 2563 ประเทศ “ญี่ปุ่น” ก็ได้ออกกฎหมายห้ามตีเด็กขึ้นเช่นกัน เพราะญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เกิดการทารุณกรรมเด็กหลายคดี จึงได้มีการลงมติเพื่อร่างกฎหมายห้ามตีเด็กขึ้น โดยห้ามพ่อ แม่ ผู้ปกครอง และคุณครู ลงโทษเด็กทางร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นการทำโทษเพื่ออบรมสั่งสอนหรือไม่ก็ตาม

กฎหมายนี้จะต้องมีทนายความ และแพทย์ประจำศูนย์สวัสดิภาพเด็กแห่งต่างๆ โดยจะมีผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ และกฎหมาย เพื่อให้ความช่วยเหลือ ปรึกษา และลดความรุนแรงภายในครอบครัว

ณ ตอนนี้มีทั้งหมด 60 ประเทศแล้วที่ออกกฎหมายห้ามตีเด็ก และอีกประมาณ 28 ประเทศที่ได้ให้คำมั่นที่จะปฏิรูปกฎหมายของตนเพื่อที่จะบรรลุออกมาเป็นข้อกฎหมายดังกล่าว

และตอนนี้ประเทศไทยก็กำลังประสบปัญหาการใช้ความรุนแรงกับเด็กในหลากหลายพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นสถานศึกษา สถานที่ราชการ หรือแม้กระทั่งที่บ้าน มีทั้งที่เรารู้ และเราไม่รู้ มันถึงเวลาแล้วหรือยังที่ต้องจัดการปัญหานี้อย่างจริงจัง