- प्रिया ठाकूर, अभिनेत्री
आईचे प्रेम हे जगातील कुठल्याही गोष्टीसारखे नाही. ते शुद्ध, कायमस्वरूपी आणि नि:स्वार्थी असते. माझ्यासाठी माझी आई नेहमीच आधारस्तंभ, माझी भावनिक दिशादर्शक राहिली आहे. मला हरवल्यासारखे वाटते, तेव्हा मला ताकद देणारी व्यक्ती म्हणजे माझी आई आहे. जेव्हा मी माझ्याबद्दल विचार करते, तेव्हा मी तिच्याबद्दल अधिक विचार करत असते.
जेव्हा काहीशा गोष्टी हाताबाहेर जात असतात, तेव्हा आईच्या माझ्या आयुष्यातील उपस्थितीमुळेच मला पुढे जात राहण्याचे बळ मिळते. मी आज स्त्री म्हणून जी काही आहे, ते तिचा त्याग, तिचा माझ्यामधील विश्वास आणि तिचा शांत स्वभाव व शक्तिशाली पाठिंब्यामुळेच आहे.
माझी आई आमच्या घराची भावनिक आणि नैतिक दिशादर्शक आहे. तिची मूल्ये आणि ती ज्या पद्धतीने वावरते त्याचा आमच्या अख्ख्या कुटुंबावर सुंदर प्रभाव आहे. तिने आम्हाला विनम्र, प्रामाणिक राहायला आणि सर्वांत महत्त्वाचे म्हणजे इतरांसोबत दयाळूपणे व सहानुभूतीने वागायला शिकवले.
कठीण प्रसंगांमध्येही तिने सर्व काही कौशल्याने सांभाळले आणि स्वतःचा शांतपणा कधीही ढळू दिला नाही. व्यक्तिगतरीत्या मी कुठल्याही गोष्टीवर थेट प्रतिक्रिया देण्याआधी त्याबद्दल विचार करायला शिकले आहे. तिने अगदी शांतपणे आम्हाला कसा विचार करायचा, काय वाटायला हवे आणि कुटुंब म्हणून आम्ही कसे काम करायला हवे, याबद्दल शिकवले.
मला स्वयंपाक करण्याची आवड आहे. त्याचे श्रेय पूर्णपणे माझ्या आईलाच जाते. तिला स्वयंपाकघरात पाहणे म्हणजे जादूच होत असताना पाहिल्यासारखे आहे. ती सगळे काही पटापट करते, आणि तरीही तिने केलेल्या प्रत्येक पदार्थामध्ये तिचे भरभरून प्रेम असते. गाजराचा हलवा तर तिच्या स्पेशालिटीपैकी एक आहे.
आजही मला ती तो करत असताना घरभर दरवळणारा सुगंध आठवतो. त्यामुळे आम्हाला खूप छान वाटायचे. त्यावरूनच मलाही स्वयंपाक बनवण्याची प्रेरणा मिळाली. केवळ एक कौशल्य म्हणून नव्हे तर त्या माध्यमातून एखाद्याची काळजी कशी करता येऊ शकते हे मी शिकले.
मी सध्या ‘झी टीव्ही’वरील ‘वसुधा’ मालिकेमध्ये वसुधाची भूमिका साकारत आहे. आमच्या सेटवर आमच्या क्रूसाठी काहीतरी करताना मला खूप मजा येते. असे वाटते, की जणू त्या क्षणांमध्ये आई माझ्यासोबत असते. ती अतिशय सुंदर विणकामही करत असे, सुंदर स्वेटर्स विणत असे आणि तिची ती कलात्मकता पाहून मलाही क्राफ्ट आणि हस्तकलेमध्ये रूची निर्माण झाली.
माझ्या आईची सहनशक्ती अफाट आहे आणि मला वाटते तोच तिचा सर्वोत्तम गुण आहे. ती त्रयस्थपणे ऐकून घेते, कुठल्याही गोष्टीबद्दल लगेच आपले मत बनवत नाही, न चिडता प्रतिक्रिया देते आणि अतिशय शांत आणि संयमाने वावरते, तिच्या या गोष्टी माझ्यातही असाव्यात असे मला वाटते.
ती फक्त आपल्या मार्गावर आत्मविश्वास आणि दयाळूपणाने चालत राहते. तिची ती शांत शक्ती आणि भावनिक चिकाटी माझ्या अंगी बिंबवण्याचा मी प्रयत्न करते. या जगात सगळे काही एवढे भरभर होत असते, तिथे ती मला स्थिरता आणि संयम राखण्याच्या ताकदीची आठवण करून देते.
माझ्या आईसोबत अनेक सुंदर क्षण मी घालविले आहेत. तिच्या दररोजच्या वागण्या-बोलण्यातून तिचे प्रेम आणि समर्थन दर्शवणारे छोटे-छोटे क्षण माझ्यासाठी खास आहेत. मग मी शाळेमध्ये जाताना माझा जेवणाचा डबा प्रेमाने भरणे असो, माझ्या परीक्षेच्या वेळी उशीरापर्यंत माझ्यासाठी जागून माझी काळजी घेणे असो, प्रत्येक चित्रीकरणानंतर मला कॉल करून माझा दिवस कसा गेला हे जाणून घेणे असो...
हे सगळे क्षण दिसायला छोटे असले तरी त्यामुळे पडणारा प्रभाव अतिशय खोल आहे. आजही जेव्हा मला आश्वासन किंवा मार्गदर्शनाची गरज असते, तेव्हा तिचेच शब्द माझ्या मनामध्ये घोळत असतात. ती नेहमीच खूप काही बोलेल असे नाही; पण सगळं ठीक करण्यासाठी केवळ तिची हजेरीच पुरेशी आहे.
(शब्दांकन : अरुण सुर्वे)
