ท่ามกลางคำชื่นชม กลับมีอีกด้านหนึ่งที่พยายามเปิดโปงอดีตของอาจารย์เบียร์ ทั้งเรื่องการเป็นหนี้ การล้มละลาย และการเคยเป็นหมอดูมาก่อน กลายเป็นประเด็นร้อนที่ถูกหยิบยกขึ้นมาเพื่อตั้งคำถามถึงความเหมาะสมในการเป็นผู้เผยแพร่ธรรมะของเขา
คำถามสำคัญคือ “คนที่จะสอนธรรมะหรือชี้นำคนอื่น ต้องขาวสะอาดปราศจากตำหนิทุกด้านหรือ?” เพราะหากมองให้ลึก การมีอดีตที่เคยผิดพลาด อาจกลายเป็นจุดที่ทำให้คำสอนของเขาเข้าใจง่ายและเข้าถึงคนธรรมดาทั่วไปมากขึ้น
สอนธรรมะ หรือขัดผลประโยชน์?
ประเด็นที่น่าสนใจอีกมุมคือ คำพูดของอาจารย์เบียร์มักพุ่งเป้าไปที่การตีแผ่ความจริงเกี่ยวกับธุรกิจหมอดู ร่างทรง หรือแม้แต่การตั้งคำถามกับระบบศาสนาในบางส่วน แน่นอนว่าความจริงนี้อาจขัดผลประโยชน์กับกลุ่มคนที่หากินกับความศรัทธาของคนในสังคม
"ความจริง" กับ "ความแรง"
กระนั้น คำพูดที่ทรงพลังและดูตรงไปตรงมา กลายเป็นดาบสองคม ในแง่หนึ่งมันช่วยดึงดูดคนฟังจำนวนมากที่ชอบความจริงแบบไม่อ้อมค้อม แต่อีกด้านหนึ่งกลับสร้างภาพลักษณ์ที่ดูขัดแย้งกับหลักศีลธรรม เช่น การใช้คำพูดรุนแรงที่อาจถูกมองว่า "ส่อเสียด"
ในท้ายที่สุด สิ่งที่ผู้ติดตามสามารถทำได้คือการ "แยกแยะ" ระหว่างตัวบุคคลกับเนื้อหาที่เขาสอน เพราะหากสาระคำสอนนั้นมีคุณค่าและส่งเสริมให้คนเป็นคนดีขึ้น อดีตหรือพฤติกรรมที่ขัดใจในบางมุมของผู้สอนก็อาจเป็นเรื่องรอง
“อาจารย์เบียร์” อาจไม่ใช่ครูในอุดมคติของทุกคน แต่คำสอนของเขาอาจเป็นสิ่งที่ทำให้บางคนได้กลับมามองตนเองและสังคมอย่างลึกซึ้งขึ้น
สำหรับใครที่ยังลังเลว่า "จะฟังหรือไม่ฟังดี?" บางทีคุณอาจไม่จำเป็นต้องศรัทธาตัวบุคคล แต่จงเลือกฟังเฉพาะสิ่งที่มีสาระ และถ้าไม่สบายใจก็แค่เลือกที่จะปล่อยผ่านไป เพราะสุดท้ายแล้ว "ธรรมะ" อยู่ที่การนำไปปฏิบัติ ไม่ใช่แค่คำพูดของใครคนหนึ่ง.
