มีเหตุการณ์ไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นตอนนั่งวิปัสสนา ?
เอส : เรื่องที่คิดว่าลืมหมดแล้วตอนเด็กๆ กลับมาหมดเลย สมมติว่าถ้าคิดว่าตอนเด็กทุกข์นั้น 100% แล้วนึกว่าเรากำจัดไปได้แล้วเคยเล่าว่าตอนเด็กๆ เป็นไมเกรน อายุเท่านี้ยังอยู่อีกเหรอเนี่ย ที่งงคือเพราะการใช้ชีวิตปกติจำไม่ได้ด้วยเรื่องพวกนั้น แต่พอนั่งสมาธิทำไมหน้าคนนี้กลับมา เหตุการณ์ในวันนั้นทำไมกลับมา

ซึ่งในชีวิตก่อนบวชจำไม่ได้เลย ?
เอส : เพราะมันหายไปแล้ว เราก็นึกว่ามันหายไป ตัดทุกข์ได้นึกว่าหายแต่ยังอยู่ เหตุการณ์ใบหน้าของคนที่ทำให้เกิดความทุกข์นั้นกลับมาซะชัดเลย นี่แสดงว่าเรายังไม่ได้ละได้นี่หน่า แสดงว่าก็ยังอยู่และบางเรื่องกับเขาก็มีอาจจะน้อยกว่าเยอะ แต่เรื่องที่กลับมาคือบางเรื่องที่เราไม่ได้รู้ด้วยซ้ำเรื่องนี้เราทำกับเขาดีมากเลยแต่ดันกลับมา ก็เลยสงสัยว่าสุดท้ายที่เราคิดว่าเราทำดีกับเขาเราทำให้เขาทุกข์โดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า ก็งงว่าเรื่องเหล่านั้นยังฝังในใจ เปลี่ยนหน้ากันมาเรื่อยๆ ก่อนสึกไม่กี่วันก็ไม่มี

ตอนอยากรู้ว่าเวลาคนเราบวชมักจะมีสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นมีมั้ย ?
เอส : ก็หน้าเหล่านั้นแล้วกัน เพราะหน้าเหล่านั้นบางท่านก็ไม่ได้อยู่บนโลกแล้ว

การไปบวชคือความสุขแต่อะไรที่ทำให้เสียน้ำตาก่อนจะสึก ?
เอส : แต่ไม่อาจกับถึงเสียน้ำตาแต่เสียใจมาก จำได้ว่าตอนสึกออกมาหลับตาตอนที่จะขึ้นรถกลับบ้าน ไม่อยากเห็นภาพอะไรในทางโลกเลย ก่อนที่จะหลับตามองแล้วเห็นรถติดแล้วเขาสุขกันหรอ บ้านใหญ่เขาต้องผ่อนไม่รู้เท่าไหร่ ความสุขเขาคืออะไร พนักงานตอนเช้าเราบิณฑบาตรจะเห็นทุกเช้า ตี 5 6 โมงรีบวิ่งคนมีรถก็ขับรถ รถก็ติด คนไม่มีรถต้องเรียกรถประจำทางหรืออะไรก็แล้วแต่ สุขของพวกเขาคืออะไร สุขคือที่พวกเขาต้องดิ้นรนหาเงิน ดิ้นรนหาทางรอดในชีวิตแล้วสุขทางโลกคืออะไร เพิ่งเข้าใจว่าพระเขาจะมองที่พื้นอย่างเดียวเลยทำให้อยู่แค่นี้อยู่กับกายกับใจ เช่นกันพอสึกมาพอเริ่มรู้สึกอย่างนั้นพอมองเรื่องทางโลกก็เลยหลับตาดีกว่า แล้วทำสมาธิดีกว่า จะเรียกว่าเสียใจก็ไม่ใช่ เรียกว่าได้ตระหนักถึงความที่จะเสียใจในฐานะฆราวาส.