स्मृतिभ्रंश हे आरोग्यासाठी सर्वात भयानक निदान आहे आणि चांगल्या कारणास्तव. हे हळूहळू स्मृती, तर्क आणि स्वातंत्र्य कमी करू शकते. आणि हे दुर्मिळ आहे – सहा दशलक्षाहून अधिक अमेरिकन लोक सध्या अल्झायमर रोगाने जगत आहेत, स्मृतिभ्रंश होण्याचा सर्वात सामान्य प्रकार आहे आणि लोकसंख्या वयानुसार ही संख्या वाढण्याची अपेक्षा आहे. बर्‍याच कुटुंबांना पालक, भागीदार किंवा मित्राद्वारे, स्मृतिभ्रंश निदानाचे लहरी परिणाम जाणवले आहेत.
त्याचे प्रमाण असूनही, स्मृतिभ्रंश अपरिहार्य आहे. वय आणि अनुवंशशास्त्र ही एक भूमिका बजावत असताना, वाढत्या पुरावा सूचित करतात की जीवनशैली घटक – आपण जे खात आहात त्यासह – आपल्या जोखमीवर लक्षणीय परिणाम होऊ शकतो. तिथेच मनाचा आहार येतो.
विशेषत: मेंदूच्या आरोग्यास समर्थन देण्यासाठी डिझाइन केलेले, मनाचे आहार भूमध्य आणि डॅश आहारातील घटकांना एकत्र करते आणि संज्ञानात्मक कार्यासाठी फायद्यासाठी दर्शविलेल्या पदार्थांवर जोर देते. अमेरिकन सोसायटी फॉर न्यूट्रिशनच्या बैठकीत न्यूट्रिशन २०२25 मध्ये सादर केलेल्या एका नवीन अभ्यासानुसार असे आढळले आहे की या खाण्याची पद्धत इतर निरोगी आहारापेक्षा कमी वेड जोखमीशी संबंधित आहे. सर्वोत्तम भाग? आयुष्यात नंतरच्या आहारात बदल करणा people ्या लोकांनीही त्यांच्या वेड होण्याच्या जोखमीत वास्तविक घसरण केली.
आपल्याला अभ्यासाबद्दल काय माहित असणे आवश्यक आहे आणि ते आपल्या दैनंदिन जेवणास कसे लागू शकते हे येथे आहे.
१ 1990 1990 ० च्या दशकात सुरू झालेल्या दीर्घकाळ चालणार्‍या प्रकल्पातील बहु-एथनिक कोहोर्ट अभ्यासानुसार हे संशोधन आले आहे आणि विविध वांशिक आणि वांशिक पार्श्वभूमीपासून अमेरिकन प्रौढांच्या आरोग्याचा मागोवा घेतो. या विश्लेषणामध्ये सहभागी 45 ते 75 वर्षांच्या दरम्यान होते जेव्हा ते अभ्यासामध्ये सामील झाले आणि त्यांच्या आहारातील सवयींबद्दल तपशीलवार माहिती सामायिक केली.
संशोधकांनी या डेटाचा उपयोग सहभागींनी मनाच्या आहाराचे किती जवळून केले यावर आधारित केले. पुढील दशकांमध्ये, जवळजवळ, 000, 000,००० सहभागींपैकी २१,००० हून अधिक लोक अल्झायमर रोग किंवा संबंधित डिमेंशिया विकसित करतात. डिमेंशियाच्या निदानासह आहार स्कोअरची तुलना करून, संशोधक दीर्घकालीन मेंदूच्या आरोग्यावर आहाराच्या परिणामाचे मूल्यांकन करण्यास सक्षम होते.
अभ्यासाच्या सुरूवातीस मनाच्या आहाराचे बारकाईने पालन करणार्‍या सहभागींना वेड होण्याचा 9% कमी धोका होता. जेव्हा संशोधकांनी अधिक बारकाईने पाहिले तेव्हा त्यांना आढळले की जोखीम कमी करणे आणखी जास्त होते – सुमारे 13% – आफ्रिकन अमेरिकन, लॅटिनो आणि पांढरे सहभागी.
विशेष म्हणजे, मनाच्या आहाराचे फायदे सुरुवातीपासूनच त्याचे अनुसरण करणार्‍यांपुरते मर्यादित नव्हते. ज्या लोकांनी 10 वर्षांच्या कालावधीत आपला आहार सुधारला होता त्यांच्या जोखमीत आणखी मोठी कपात होती-ज्यांच्या खाण्याच्या सवयी कालांतराने घसरल्या त्यांच्याशी तुलना 25%. या सुधारणांमुळे वयाची पर्वा न करता मदत झाली, हे दर्शविते की आयुष्यात नंतरच्या निरोगी अन्नाची निवड केल्याने आपल्या मेंदूचे रक्षण करण्यासाठी अद्याप बरेच पुढे जाऊ शकते.
वेगवेगळ्या वांशिक आणि वांशिक गटांमधील निकालांमध्येही उल्लेखनीय फरक होता. मनाच्या आहाराने आशियाई अमेरिकन सहभागींमध्ये महत्त्वपूर्ण संरक्षणात्मक प्रभाव दर्शविला नाही आणि मूळ हवाई लोकांमध्ये केवळ कमकुवत प्रवृत्ती दर्शविली. संशोधकांना असे वाटते की हे आहारातील सांस्कृतिक मतभेदांवर खाली येऊ शकेल. काही गटांमध्ये आधीपासूनच वेड होण्याचा धोका असू शकतो, शक्यतो कारण त्यांच्या पारंपारिक खाण्याच्या सवयी मनाच्या आहार स्कोअरिंग सिस्टममध्ये पूर्णपणे प्रतिबिंबित होत नाहीत.
सर्व निरीक्षणाच्या संशोधनाप्रमाणेच, हा अभ्यास हे सिद्ध करू शकत नाही की मनाच्या आहारामुळे वेड जोखीम कमी होते. इतर जीवनशैली किंवा अनुवांशिक घटक देखील भूमिका बजावू शकतात. आणि अभ्यासाचा मोठा, वैविध्यपूर्ण नमुना एक सामर्थ्य आहे, परंतु निष्कर्ष सरदार-पुनरावलोकन केलेल्या जर्नलमध्ये प्रकाशित होईपर्यंत प्राथमिक मानले जातात.
स्मृतिभ्रंशाचा विषय जबरदस्त वाटू शकतो आणि तो रोखण्याची कल्पना आपल्या हातातून वाटू शकते. परंतु हे संशोधन एक सबलीकरण देणारी गोष्ट देते: आपण खाल्लेले अन्न आपल्या मेंदूचे रक्षण करण्यात वास्तविक भूमिका बजावू शकते – आपल्या वयातही काहीही फरक पडत नाही. आणि फायदे पाहण्यासाठी आपल्याला रात्रभर आपला संपूर्ण आहार घेण्याची आवश्यकता नाही.
मनाचा आहार परिपूर्णतेबद्दल नाही. हे हळूहळू मेंदूच्या आरोग्यास समर्थन देणार्‍या अधिक पदार्थांमध्ये जोडणे आहे – जसे पालेभाज्या, बेरी, शेंगदाणे, संपूर्ण धान्य आणि ऑलिव्ह ऑईल – लाल मांस, तळलेले पदार्थ आणि मिठाई यासारख्या हानी पोहचविणा those ्यांना मागे टाकत असताना. अगदी लहान, टिकाऊ बदल देखील मदत करू शकतात. उदाहरणार्थ, आठवड्यातून काही रात्री रात्रीच्या जेवणासाठी साइड कोशिंबीर जोडणे किंवा लोणीसाठी ऑलिव्ह ऑईलमध्ये अदलाबदल करणे जेव्हा स्वयंपाक करणे सोपे आहे जे आपल्याला योग्य दिशेने हलवू शकते.
जर आपण आपल्या 50 च्या दशकात, 60 च्या दशकात असाल आणि आपण कसे खाल्ले हे बदलणे योग्य आहे की नाही याबद्दल आश्चर्यचकित असाल तर – या अभ्यासानुसार उत्तर होय आहे. ज्या लोकांना कालांतराने खाण्याच्या सवयी सुधारल्या त्या लोकांनी स्मृतिभ्रंश होण्याचा धोका कमी केला, जरी ते सुरुवातीपासूनच कठोर अनुयायी नसले तरीही. हा एक आशावादी संदेश आहे, विशेषत: ज्याला खूप उशीर झाला आहे असे वाटते.
आपला सध्याचा आहार कसा दिसतो यावर प्रतिबिंबित करणे देखील फायदेशीर आहे. आपण आनंद घेत असलेले मेंदू-समर्थित पदार्थ आहेत परंतु बर्‍याचदा खात नाहीत? आपण बदलू इच्छित आहात अशा भाजीपाला वगळणे किंवा प्रक्रिया केलेल्या स्नॅक्सवर मोठ्या प्रमाणात अवलंबून राहणे यासारख्या सवयी आहेत? एक किंवा दोन शिफ्टसह प्रारंभ केल्याने अधिक मनासाठी अनुकूल खाण्याची पद्धत स्वीकारता येते आणि ते व्यवस्थापित आणि प्रेरणादायक वाटू शकतात.
न्यूट्रिशन २०२25 परिषदेत सादर केलेल्या नवीन संशोधनात असे आढळले आहे की माइंड डाएटमुळे अल्झायमर आणि संबंधित डिमेंशिया, विशेषत: आफ्रिकन अमेरिकन, लॅटिनो आणि श्वेत प्रौढांमधील जोखीम कमी होण्यास मदत होते. त्याहूनही चांगले, जे लोक नंतरच्या आयुष्यात आहाराचे अनुसरण करण्यास सुरवात करतात त्यांच्या मेंदूच्या आरोग्यात अर्थपूर्ण सुधारणा दिसल्या. या निष्कर्षांची पुष्टी करण्यासाठी अधिक संशोधनाची आवश्यकता असताना, मनाचा आहार आपल्या आयुष्यात संज्ञानात्मक आरोग्याचे रक्षण करण्यासाठी एक आशादायक, प्रवेशयोग्य रणनीती आहे.
