वंदनीय माननीय श्री. फडणवीसनानासाहेब, यांसी लाख लाख दंडवत. बैठकीला भेटलो की मी नेहमी तुमच्याकडे बघून नमस्कार करतो. मगच खाली बसतो. तुम्हीही माझ्याकडे बघून गोड हसता. मला बरे वाटते. तुमच्या या हसऱ्या स्वभावामुळे सुरवातीला गैरसमज झाला. नामदार झाल्यावर आपल्याला नानासाहेबांची मर्जी असल्यामुळे सगळ्या सोयीसुविधा फटदिशी मिळतील, असे वाटले होते.
पण दालन मिळायलाच चार महिने थांबावे लागले. दालन मिळाल्यावर मी पहिल्यांदा गेलो तर शिपायाने दारातच अडवून ‘मंत्रिमहोदय आले नाहीत’ असे सांगितले. मी म्हणालो, ‘हे काय आले की!’ तर तो म्हणाला, ‘हो का? बाहेर बसा!’
साहेब, आता पाच महिने झाले, मला खासगी सचिवही मिळालेला नाही. जी नावे दिली होती, ती रद्द करण्यात आली. खासगी सचिव हा निष्कलंक चारित्र्याचा, सुशील आणि स्वच्छ प्रतिमेचा असावा, अशा माफक अटी घालण्यात आल्या. पीए नाही, निधीही नाही, अशा परिस्थितीत अनेक नामदार आपापल्या खात्यांचा कारभार पाहात आहेत.
एका ज्येष्ठ नेत्याने सांगितले की, निधी वाट्टेल तेवढा देतो. तेवढे पीएचं काही सांगू नका. साहेबांनी फार कडक धोरण अवलंबिले आहे. मागल्या खेपेला यादीच्या यादी रद्द करण्यात आली. पीए नेमायचा तर ‘वरुन’ नाव ॲप्रुव्ह व्हावे लागते… पीए सज्जन असावा, ही अट समजण्याजोगी आहे. पण असा सर्वगुणसंपन्न पीए पृथ्वीतलावरच नव्हे, तर अखिल ब्रह्मांडात उपलब्ध नाही, हे संशोधनाअंती लक्षात आले आहे. आजही मी विना पीए जीवन कंठतो आहे…
खिशात दोन-तीन विविध नंबरांचे मोबाइल फोन असलेला, मोटारीत पटकन जाऊन बसणारा, महत्त्वाच्या फायली बिनचूकपणे बगलेत ठेवणारा, कुठल्याही प्रहरी उपलब्ध असलेला पीए हवा आहे. असा पीए मिळणे, हे कुठल्याही मंत्र्याचे स्वप्न असते. मंत्र्यांची निम्मी कामे खासगी सचिव करत असतात.
फोन घेणे, फोन न घेणे, (हेही एक महत्त्वाचे काम आहे.) भेट ठरवणे, भेट टाळणे (हे. ही. ए. म. का. आ.), बाहेरचे कार्यक्रम ठरवणे, टाळणे (हे. ही. ए. म. का. आ.) नकोशा लोकांना परस्पर फुटवणे, अशी सत्राशेसाठ कामे पीए मंडळीच करु शकतात. हे मंत्र्याने मनात आणले तरी त्यांस जमण्यासारखे नसते.
हल्ली मी दालनात जातो. दार लावून घेतो. आणि ‘पीए, ती अमकी फाइल काढा बघू?’ असे फर्मावतो. मग खुर्चीत उठून स्वत:च ती फाइल शोधून स्वत:लाच ‘घ्या साहेब’ असे म्हणतो. ‘चहा सांगा’ असे मान वळवून सांगतो, आणि स्वत:च कँटिनवाल्याला आवाज बदलून चहाची ऑर्डर देतो. एका शिष्टमंडळाशी बोलताना तर गडबडच झाली. अनवधानाने मी ‘साहेबांशी बोलून घेतो’ असे बोलून गेलो. परिणामी शिष्टमंडळ स्वत:च उठून साहेबांकडे याने की तुमच्याकडे गेले…
साहेब, खोटे का सांगू? तुमच्या कार्यालयात आवाज बदलून फोन करणारा मीच! मी ‘साहेबांचा पीए बोलतोय…’ अशी सुरवात करुन मग फोन डाव्या हातातून उजव्या हातात घेऊन बोलायचे…हा प्रकार मी पाच महिने करतोय, साहेब! माझ्या खात्याला निधी मिळत नाही, म्हणून मी माननीय पक्षनेत्यांकडे नाराजी व्यक्त केली. वास्तविक मला निधीपेक्षा पीए हवा आहे. निधी कुठे पळून जातो? पण पीए हाताला लागणे कठीण झाले आहे.
साहेब, ही अवस्था बघून तुमचे काळीज तुटत कसे नाही? कृपया गतिमान कारभारासाठी आमच्या खात्याला तुम्हीच तुमच्या मनासारखा पीए मिळवून द्यावा, ही कळकळीची विनंती. एक रंजलेला गांजलेला नामदार.
