चेंज.ऑर्ग याचिका शहर-राज्याच्या सरकारला सार्वजनिक आरोग्याचे रक्षण करण्यासाठी कारवाई करण्याचे आवाहन करते कारण जेवण दरम्यान पाणी सहज उपलब्ध असणे, सुगम पेय पदार्थांच्या वापरास निरुत्साहित करू शकते, तृप्ति वाढवू शकते आणि अन्नाचे सेवन कमी करू शकते, शेवटी आरोग्यदायी कॅलरी नियंत्रणास समर्थन देते.

हे मेच्या उत्तरार्धात सुरू केले होते आणि गेल्या शुक्रवारी सिंगापूरच्या संसदेचे सदस्य गेराल्ड जीम यांच्या फेसबुक पोस्टने गेल्या शुक्रवारी स्पॉटलाइटमध्ये प्रवेश केला होता.

“काही भोजनाच्या पाण्यासाठी ते पाण्यासाठी जितके शुल्क आकारतात तितकेच ते साखरेच्या पेयांसाठी करतात. हे अनावश्यकपणे ग्राहकांना कमी निरोगी पर्यायांकडे ढकलते आणि लठ्ठपणा आणि मधुमेहाचा धोका वाढवते,” त्यांनी लिहिले.

'पेय विक्रीची रणनीती'

शहर-राज्यातील इटरीज येथे टॅप वॉटरसाठी चार्जिंगच्या सामान्यीकरणाबद्दलच्या चिंतेवर या याचिकेत चिंता आहे, व्हिवोसिटी शॉपिंग मॉलमध्ये 2018 च्या सर्वेक्षणात असे आढळले आहे की तेथील निम्म्याहून अधिक दुकानात 30 सिंगापूर सेंट एस $ 1 (23 ते 78 यूएस सेंट) काचेच्या पाण्यासाठी आणि २०१ report च्या अहवालात म्हटले आहे. सामुद्रधुनी वेळाज्यामध्ये असे म्हटले आहे की पाण्यासाठी चार्जिंगच्या भोजनाची संख्या २०१ to ते २०१ from पर्यंत दुप्पट झाली आहे.

“ऑपरेशनल खर्च आणि पेय विक्रीच्या रणनीतींद्वारे चालविलेली ही प्रवृत्ती सामान्य बनली आहे,” असे म्हटले आहे.

“ज्या देशात नळाचे पाणी स्वच्छ, सुरक्षित आणि विपुल प्रमाणात उपलब्ध आहे तेथे नळाच्या पाण्यात प्रवेश प्रतिबंधित करणे न्याय्य नाही – विशेषत: आधीच 10% सेवा शुल्क आकारणार्‍या आस्थापनांमध्ये.”

सिंगापूर जनरल हॉस्पिटलच्या अंतर्गत औषध विभागातील याचिका आयोजक आणि सल्लागार ये युकाई यांनी सांगितले एशियाओन गुरुवारी त्याच्या कुटुंबासमवेत नुकत्याच झालेल्या जेवणाच्या अनुभवाच्या वेळी या प्रकरणाबद्दलची त्यांची निराशा वाढली, प्रति व्यक्ती सुमारे एस $ 60 ची किंमत आहे.

आस्थापनेने पाण्याची सेवा केली नाही परंतु अतिरिक्त एस $ 5 साठी विनामूल्य-प्रवाह पेयांची ऑफर दिली, ज्याचा विश्वास आहे की “खूप दूर जात आहे.”

सिंगापूरवासीयांमधील साखरेच्या वापरावर आळा घालण्यासाठी सरकारी प्रयत्न करूनही नफा वाढविण्यासाठी अनेक खाद्य व पेय पदार्थ (एफ अँड बी) आउटलेट्स डिनरला नफा मिळवून देताना दिसतात.

आणि शहर-राज्यातील ग्राहकांनीही या पद्धतीची दखल घेतली आहे.

“जर रेस्टॉरंटमध्ये पाणी शुल्क आकारले असेल तर कॅन केलेला पेय मिळविण्यासाठी मला आणखी एक डॉलर वर जाण्यास भाग पाडले जाईल,” कोह लिआंग लिन या विद्यार्थ्याने सांगितले. आज 2018 मध्ये, जेव्हा पाण्याच्या दरवाढीच्या दरम्यान हा विषय भडकला.

मधुमेह असलेल्या मानव संसाधन व्यवस्थापकाने स्थानिक डिजिटल मासिकाला सांगितले की, जेवणाचा अर्थ रेस्टॉरंट्समध्ये साध्या पाण्यासाठी अनिच्छेने पैसे देणे म्हणजे ते “फारच चांगले नाही” असे म्हणतात.

व्यवसाय काय म्हणत आहेत?

बर्‍याच भोजनाच्या पाण्याच्या पाण्यासाठी शुल्क आकारले जात नाही किंवा ग्राहकांच्या अभिप्रायाला प्रतिसाद म्हणून ते करणे थांबवले आहे, तर एफ अँड बी ऑपरेटर म्हणतात की हा निर्णय इतका सोपा नाही.

नासी लेमॅक रेस्टॉरंट नारळ क्लब टॅप वॉटरसाठी शुल्क आकारत नाही, परंतु त्याचे शेफ-मालक डॅनियल सिया कबूल करतात की अशी प्रथा इटरीजच्या किंमतीवर येते.

“युटिलिटीजची किंमत आणि (जेव्हा आपण विनामूल्य नळ पाणी देता तेव्हा) ते बर्‍याचदा पेय विक्री कमी करते, म्हणून दिवसाच्या शेवटी ही संधीची किंमत असते,” त्यांनी स्पष्ट केले सीएनए?

पाण्यासाठी शुल्क आकारणार्‍या व्यवसायांनी अज्ञातपणे न्यूज आउटलेटला सांगितले की विनामूल्य पाणी देणे त्यांच्या आधीच्या पातळ मार्जिनवर वजन करू शकते.

एका कॅफेच्या मालकाने म्हटले आहे की नफा चांगल्या महिन्यात 10 ते 20% पर्यंत असू शकतो परंतु बर्‍याचदा कमी असतो, विशेषत: सध्याच्या अर्थव्यवस्थेत.

“म्हणून आम्ही टॅप वॉटरच्या फ्री-फ्लोसाठी 50 सेंट आकारतो कारण प्रत्येक टक्के मोजणी करतात,” त्या व्यक्तीने सांगितले.

काहीजण म्हणाले की ते गाळण्याची प्रक्रिया किंवा पध्दती प्रणाली वापरुन पाण्याची सेवा देतात, ज्याची किंमत महिन्यात एस $ 1000 आणि एस $ 3,000 दरम्यान असू शकते. इतरांनी असे निदर्शनास आणून दिले की एकच विनामूल्य पेय स्वस्त वाटू शकते, तर पाणी, साफसफाई आणि सेवेची एकत्रित किंमत वाढू शकते.

एका कोरियन रेस्टॉरंटच्या मालकाने सांगितले की, “व्यवसाय आधीच खूप वाईट आहे, लोकांनी हे आमच्या विरुद्ध घ्यावे अशी आमची इच्छा नाही.”

“मोठे रेस्टॉरंट गट कदाचित किंमत शोषून घेण्यास सक्षम असतील, परंतु युटिलिटीज आमच्यासारख्या छोट्या व्यवसायांसाठी बर्‍याच ओव्हरहेडपैकी एक आहेत.”

'एक मूलभूत सेवा'

२०२१ मध्ये जेव्हा एफ अँड बी आस्थापनांना विनामूल्य टॅप वॉटर उपलब्ध करुन देण्याची कल्पना संसदेत वाढविली गेली, तेव्हा व्यवसाय अजूनही खर्च करतात या कारणास्तव हे नाकारले गेले.

हे कबूल करून, जीआयएएम त्याऐवजी सुचवितो की भोजनाच्या साध्या पाण्यासाठी शुल्क आकारले जाते, परंतु निरोगी निवडीस चालना देण्यासाठी शुगर पेयांपेक्षा कमी दराने.

येई, दुसरीकडे, असा विश्वास आहे की मुक्त नळाच्या पाण्याचा आर्थिक परिणाम व्यवसायांसाठी “अत्यंत कमी” आहे.

त्यांनी सिंगापूरच्या सार्वजनिक उपयोगिता मंडळाच्या आकडेवारीकडे लक्ष वेधले, जे प्रति क्यूबिक मीटरसाठी 3.24 डॉलर नसलेल्या डोमिस्टिक वापरासाठी पिण्यायोग्य पाण्याची किंमत सूचीबद्ध करते.

प्रत्येक व्यक्तीने दोन 400-मिलीलीटर कप पाणी पितात असे गृहीत धरून ते स्वयंपाकासाठी किंवा इतर ऑपरेशनल क्रियाकलापांसाठी वापरल्या जाणार्‍या पाण्याच्या तुलनेत एक नगण्य रक्कम, असे गृहीत धरुन ते म्हणाले.

“मला असे काहीतरी वाटते [eateries providing free water] एक गरज, मूलभूत सेवा मानली जाते. ”