१९५६ सालची आषाढी वारी पंढरपूरच्या इतिहासात खूप महत्त्वाची ठरली. तेव्हा वारीला भीमा नदीच्या मोठ्या पुराचा सामना करावा लागला.
पुणे जिल्ह्यात खूप पाऊस झाला. त्यामुळे भीमा नदीला मोठा पूर आला. पाणी सोलापूर जिल्ह्यातील शेतात घुसले.
चंद्रभागेच्या तिन्ही बाजूंनी पाणी शहरात शिरले. अनेक घरे, दुकाने वाहून गेली. हजारो कुटुंबे उद्ध्वस्त झाली.
२५० वर्षांहून जुन्या वाड्यांचे मोठे नुकसान झाले. सुमारे ४०० ते ५०० घरे कोसळली.
पुंडलिक मंदिर सोडून, पंढरपूरची सर्व मंदिरे पाण्याखाली गेली. नामदेव पायरीलाही पाणी लागले.
संतांच्या पालख्या गावाबाहेरच थांबवण्यात आल्या. लाखो वारकरी शहराच्या वेशीबाहेरच थांबले.
वारीची परंपरा थांबू नये म्हणून, काही मानकरी होडीने पादुका घेऊन विठोबाच्या मंदिरात गेले, इतिहासात असे पहिल्यांदाच घडले.
इतर सर्व भाविकांनी चंद्रभागेच्या पलीकडूनच विठोबाच्या कळसाचे दर्शन घेतले. त्यांची श्रद्धा मात्र कायम राहिली.
शेती पूर्णपणे उद्ध्वस्त झाली. व्यापाऱ्यांचे मोठे आर्थिक नुकसान झाले. अनेक जनावरे मेली आणि काही माणसांनाही जीव गमवावा लागला