जेव्हा शाळेत जाण्याची वेळ येते तेव्हा मुले बर्‍याचदा त्यांच्या बाजूने सत्य वाकण्याचा प्रयत्न करतात. ते नैसर्गिक आहे. दुर्दैवाने, अलिकडच्या वर्षांत, पालक त्यांच्या मुलांच्या कथांबद्दल कमी कंटाळले आहेत आणि शिक्षक प्रत्यक्षात घडलेल्या गोष्टींबद्दल अधिक संशयास्पद आहेत. परिणामी, एक शिक्षक तिच्या ब्रेकिंग पॉईंटच्या जवळ आहे. सल्ल्यासाठी रेडडिटकडे वळून, तिने विचारले की बरेच पालक त्यांच्या मुलांच्या म्हणण्यावर विश्वास का ठेवतात, जरी त्यांचे आरोप स्पष्टपणे हास्यास्पद असतात.

हा ट्रेंड नक्कीच असे दिसते आहे की परिस्थितीकडे दुर्लक्ष करून पालक त्यांच्या मुलांवर आंधळेपणाने विश्वास ठेवतील. परंतु ही म्हण आहे की, संदर्भ राजा आहे आणि जेव्हा जेव्हा “माझे शिक्षक माझा द्वेष करतात” अशी सामान्य गोष्ट येते तेव्हा पालक बहुतेक महत्त्वाचे तपशील गमावत आहेत.

शिक्षकांना हे जाणून घ्यायचे आहे की इतके पालक त्यांच्या मुलांच्या सर्व गोष्टींवर आंधळेपणाने विश्वास ठेवतात.

“आरोप किती हास्यास्पद आहे याची पर्वा न करता, आपल्या मुलावर पूर्णपणे विश्वास ठेवून इतर कोणासही लक्षात आले आहे?” स्पष्टपणे निराश शिक्षकांनी विचारले. तिने स्पष्ट केले की असे बरेच पालक आहेत जे त्यांच्या मुलावर जे काही सांगतात त्यावर विश्वास ठेवतील, परंतु असे दिसते की ही संख्या वाढली आहे.

मीडिया_फोटोस | शटरस्टॉक

ती पुढे म्हणाली की पालक तिच्याशी तिच्याशी संपर्क साधतील: “माझे मूल म्हणते की तुला तिला आवडत नाही,” किंवा “माझे मूल तुम्ही त्यांच्याकडे ओरडत आहात,” आणि “माझे मुल म्हणते की तुम्ही सतत त्यांच्यावर निवडत आहात.” त्यानंतर तिने असे म्हणून बंद केले की आधुनिक पालकांना हे समजत नाही की प्रौढांना खोटे बोलून काही मिळण्यासारखे नाही [about] एक मूल.

संबंधित: आई म्हणते 'डिहायड्रेटेड' मुलाच्या बालवाडी शिक्षकाने तिचे काम केले नाही कारण तिने त्याच्या बॅकपॅकमध्ये पाण्याची बाटली दाखविली नाही

इतर शिक्षक सहमत आहेत की पालक आज मुळात त्यांच्या मुलांच्या म्हणण्यानुसार अगदी मूर्खपणाच्या गोष्टींवर विश्वास ठेवतात.

या शिक्षकाचा अनुभव सामान्य होता याची पुष्टी करण्यासाठी इतर शिक्षक द्रुत होते. एका टिप्पणीकर्त्याने लिहिले की, “एक मूल शिक्षकाच्या तोंडावर ठोसा मारू शकला, मग मुले ती नाकारतात आणि पालक मुलाच्या बाजूने असतील.” दुसर्‍याने उडी मारली, “तुझ्या चेहर्‍याने माझ्या मुलाच्या हाताला का दुखवले?” जरी मजेदार असले तरी या टीका वास्तविक पालकत्वाची समस्या अधोरेखित करतात.

एडुटोपियासाठी लिहिताना, दिग्गज शिक्षक इव्हान चेस यांनी स्पष्ट केले की डायनॅमिकमधील या बदलाचादेखील त्याचा अनुभव आहे. त्यांनी लिहिले, “आजचे पालक, जेव्हा वर्गात आणि त्यांच्या दृष्टीक्षेपात उद्भवतात तेव्हा त्यांच्या मुलांवर विश्वास ठेवण्याची अधिक शक्यता असते. आणि प्रशासक या संकटात प्रवेश करतात. अनादर आणि अस्वीकार्य वागणुकीच्या घटनांमध्ये, विद्यार्थ्यांना शिस्त टिकवून ठेवण्यासाठी आणि शिक्षकांना त्यांच्या सन्माननीय, गुंतवणूकीच्या वर्गातील वातावरणातील शिक्षकांचे कोणतेही परिणाम अनुभवले नाहीत.” ते पुढे म्हणाले, “बर्‍याचदा, जेव्हा मी अनियंत्रित विद्यार्थ्यांसाठी रेफरल्स लिहितो, तेव्हा मी, विद्यार्थी नव्हे तर उप -मुख्याध्यापकांशी दीर्घकालीन भाषणासाठी शेवटी कार्यालयात उतरले.”

पालकांनी नेहमीच त्यांच्या मुलांची पाठबळ असली पाहिजे, परंतु शत्रू सारख्या शिक्षकांशी वागणे आपल्या मुलांना नक्कीच मदत करत नाही. त्याऐवजी, ते त्यांच्या स्वत: च्या इच्छेनुसार आणि गरजा भागविण्यासाठी वर्ग आणि त्यांचे शिक्षण हाताळण्यास सक्षम करीत आहेत. चेस यांनी स्पष्ट केल्याप्रमाणे, “विद्यार्थी आणि पालक यांच्यात-विशेषत: माध्यमिक शाळेत-नवीन, धोकादायकपणे अतिरेकीपणाच्या भावनेने विद्यार्थ्यांनी संपूर्ण नवीन स्तरावर शिक्षकांचा सक्रियपणे अनादर करण्यास प्रवृत्त केले. मी असे वागतो की कोणत्याही स्वाभिमानी व्यक्तीला, शिक्षकांना कधीही सहन करण्यास तयार राहू नये. मुलांच्या म्हणण्यानुसार, मोठ्या काळाप्रमाणे.”

एका शिक्षकाने हे सहजपणे नमूद केले आहे की, “ठीक आहे, ते काय म्हणतात हे आपल्याला ठाऊक आहे, एका चांगल्या मित्राला नेहमीच पाठिंबा मिळेल. आणि दुर्दैवाने, आजकाल बर्‍याच 'पालक' त्यांच्या मुलांसाठी आहेत. वास्तविक पालक होण्याऐवजी.”

संबंधित: पालक त्यांच्या मुलास नवीन वर्गात हलविण्याची विनंती करतात कारण त्यांचे शिक्षक निष्ठा प्रतिज्ञापत्रात सांगत नाहीत

मुलांसाठी खोटे बोलणे सामान्य आहे, परंतु काहीवेळा त्याचे परिणाम आवश्यक असतात.

किड्स बर्‍याच कारणांमुळे खोटे बोलतात: नवीन वर्तनाची चाचणी घेणे, त्यांचा आत्मविश्वास वाढवणे, मान्यता मिळवणे, स्वतःपासून लक्ष वेधून घेणे, आवेगांवर कार्य करणे किंवा त्यांना सांगण्यास सांगितले गेले की पांढरे खोटे बोलणे देखील. या अंतर्दृष्टीमागील तज्ज्ञ डॉ. मॅथ्यू एच. राऊस यांनी स्पष्ट केले की जेव्हा मुले खोटे बोलतात तेव्हा पालकांना प्रतिसाद देण्याचे अनेक मार्ग आहेत.

जेव्हा हे एक स्तर एक खोटे आहे, जसे की “मी सॉकर सराव दरम्यान 10 गोल केले आणि प्रत्येकाने मला चॅम्पियन म्हटले,” पालकांनी त्याकडे दुर्लक्ष केले पाहिजे. आपल्याला माहित आहे की हे वास्तविक नाही, म्हणून मुलाला त्या जागी ठेवण्याऐवजी विषय बदलणे चांगले.

दोन स्तरीय खोटे बोलण्यासाठी डॉ. रुझ यांनी स्पष्ट केले की, एक सौम्य फटकारले पाहिजे. हे लेव्हल वन सारखेच आहेत, परंतु एक पाऊल पुढे टाकले. ते वाइल्डर आहेत, बर्‍याचदा पुनरावृत्ती करतात आणि पालकांनी आत जाण्याची आवश्यकता आहे. या प्रकरणांमध्ये, पालकांनी मुलाला सत्य सांगण्यास सांगितले पाहिजे. डॉ. रुझ यांनी या शब्दासाठी एक दयाळू मार्ग सुचविला: “अहो, ही एक उंच कथेसारखी वाटते. तू पुन्हा प्रयत्न का करीत नाहीस आणि मला खरोखर काय घडले ते सांगत नाहीस?”

आणि मग तेथे तीन तीन खोटे आहेत, जे परिणामांसाठी कॉल करतात. जेव्हा मुलाचा असा आग्रह आहे की त्यांच्याकडे आठवड्यातून गृहपाठ नसतात, परंतु नंतर आपण त्यांना शोधून काढले. शिक्षकांच्या कथेशी हे खोटे बोलतात. जर आपण आपल्या मुलाने काय म्हटले आहे याची तपासणी केली आणि ते खोटे बोलत असल्याचे आढळले तर त्याचे दुष्परिणाम झाले पाहिजेत.

शिक्षकांना त्वरित दोष देण्याऐवजी पालकांनी त्यांच्या मुलाच्या कथेचे काळजीपूर्वक मूल्यांकन करणे आवश्यक आहे. बर्‍याचदा, पालकांनी शाळेत जबाबदारी बदलली आणि हे विसरून की प्रामाणिकपणाचे सर्वात महत्त्वाचे धडे घरीच सुरू होतात.

वर्णन केलेल्या रेडडिट शिक्षकांना ज्या प्रकारच्या दोषारोपांचा सामना करावा लागतो त्या शिक्षकांना प्रतिबंधित करण्यासाठी, पालकांनी हे ओळखणे आवश्यक आहे की मुले नेहमीच सत्य सांगत नाहीत. ते काय म्हणतात ते ऐका, त्यांच्या दाव्यांची चौकशी करा आणि वस्तुस्थिती शोधा. आपण ऐकत असलेली पहिली कथा स्वीकारू नका.

संबंधित: शिक्षकाने आपल्या मुलाला शाळेतून उचलताना वडिलांना त्याच्या टॅटूची मागणी केली

मॅट माचाडो हा एक लेखक आहे जो सेंट्रल फ्लोरिडा विद्यापीठात पत्रकारितेचा अभ्यास करतो. तो संबंध, मानसशास्त्र, सेलिब्रिटी, पॉप संस्कृती आणि मानवी स्वारस्य विषयांचा समावेश करतो.