माझा मित्र, 57, रिअल इस्टेट आणि सीफूड एक्सपोर्ट व्यवसायात आहे. दहा वर्षांपूर्वी, जास्त काम केल्यामुळे, त्याच्या आरोग्याकडे दुर्लक्ष केल्यामुळे आणि घटस्फोटामुळे तो गंभीर आजारी पडला. तो लवकर उपचार घेत नसल्यामुळे, पाच महिन्यांनंतर त्याला टर्मिनल आजाराचे निदान झाले आणि त्याचे आरोग्य त्वरेने खराब झाले.

अंथरुणावर पडलेला असताना, त्याने आपल्या दोन मुलांना त्याच्या मालमत्तेचा एक भाग देण्यास सांगितले आणि बाकीचे आपले बँक कर्ज कव्हर करण्यासाठी आणि आपला व्यवसाय टिकवून ठेवण्यास सोडले. तथापि, काही महिन्यांनंतर, त्याची प्रकृती अधिकच खराब झाली आणि तो कोमामध्ये पडला.

तथापि, त्याच्या मुलांनी आपल्या वडिलांची काळजी घेण्यासाठी थोडा वेळ घालवला कारण त्यांना वाटले की तो जगणार नाही. अजूनही उपचार घेत असताना वकिलांना आपली मालमत्ता विभाजित करण्यासाठी आणली गेली.

सुदैवाने, काही महिन्यांनंतर तो पुन्हा चैतन्य प्राप्त झाला आणि अंदाजे व्हीएनडी 30 अब्ज (यूएस $ 1.19 दशलक्ष) च्या एका वर्षा नंतर एक वर्षानंतर एक पुनर्प्राप्ती झाली.

बरे झाल्यानंतर, त्याला आढळले की आपली मुले आपली कंपनी आणि मालमत्ता विकण्याचा प्रयत्न करीत आहेत. कोर्टाने त्याच्या आधीच्या इच्छेला नकार द्यावा अशी विनंती केली. अखेरीस त्याच्या मुलांना उत्पन्न मिळाले आणि त्यानंतर त्याने त्यांना काही पैसे सोडले.

तेव्हापासून या कुटुंबाने शांतता केली आहे, तरीही तो जिवंत होता तेव्हा आपल्या मुलांना फक्त वारशाची काळजी कशी होती हे पाहून त्याला दु: खी व दु: खी वाटते.

मला स्वत: ला जवळजवळ तीन-मृत्यूच्या परिस्थितीचा अनुभव आला आहे आणि पाठीच्या दुखापतीमुळे तीन महिन्यांहून अधिक काळ झोपला होता. माझ्या पत्नीलाही काही काळापूर्वी हृदयाची शस्त्रक्रिया करावी लागली.

विम्यात काही वैद्यकीय खर्चाचा समावेश होता, तो फक्त एक छोटासा अंश होता. जर मी आगाऊ बचत केली नसती तर कदाचित हे करण्यासाठी माझ्याकडे पुरेसे पैसे नसतील.

माझ्या मित्राच्या आणि माझ्या स्वत: च्या अनुभवांमधून हे स्पष्ट झाले आहे की पैसे सर्वकाही नसते. संपत्ती असणे हा एक चमत्कारिक उपचार नसला तरी, त्याचा अभाव यामुळे अफाट त्रास होऊ शकतात.

म्हणूनच, आपण अद्याप निरोगी आणि तरुण असताना आपल्या नंतरच्या वर्षांसाठी बचत करणे महत्वाचे आहे. जेव्हा आपल्याकडे चांगले आरोग्य, आर्थिक सुरक्षा आणि कर्णमधुर कुटुंब असेल तेव्हा आम्ही केवळ आपल्या सुवर्ण वर्षांचा आनंद घेऊ शकतो.

माझा मित्र कष्टकरी आणि आशावादी आहे आणि अलिकडच्या वर्षांत रिअल इस्टेटच्या किंमती वाढत असताना, त्याची परिस्थिती सुधारली आहे. जर त्याच्याकडे पैसे नसता तर कदाचित तो जिवंत राहिला नसेल. परंतु जर तो श्रीमंत नसता तर त्याच्या मुलांनी वारशापेक्षा त्याची अधिक काळजी घेतली असती का?

*हे मत एआयच्या सहाय्याने इंग्रजीमध्ये भाषांतरित केले गेले. वाचकांची मते वैयक्तिक आहेत आणि vnexpress 'दृष्टिकोनांशी जुळत नाहीत.