नवी दिल्ली: आज (विट) शिखर परिषदेत भारत काय विचार करते, आरोग्य उद्योगातील डॉक्टर आणि नेते एकत्र आले आणि भारतातील सर्वांसाठी परवडणारी आणि प्रवेशयोग्य आरोग्य सेवेच्या विषयावर चर्चा केली. अलीकडेच, भारतातील हेल्थकेअर मार्केटने 20 दशलक्ष डॉलर्सची कमाई केली, परंतु लक्षणीय वाढ असूनही, चिंतेचे कारण बनले ते परवडण्याची कमतरता होती. महागाईच्या जगात, लोकांना आरोग्य सेवेपासून आवश्यक असलेले पाठबळ मिळण्यास आनंद झाला आहे की हळूहळू ही एक लक्झरी बनत आहे जी बर्‍याच जणांना परवडत नाही?
यशोडा ग्रुप ऑफ हॉस्पिटलच्या व्यवस्थापकीय संचालक उपसाना अरोरा म्हणाले, “मी नियमितपणे बदल पाहत आहे. आता, रोबोटिक्स, टेलिमेडिसिन आणि मशीनरीमुळे हेल्थकेअर आधुनिक आहे. मी रेडिओलॉजीमध्ये एआयबद्दल बोललो तर सर्व कंपन्यांचा दावा आहे की त्यांच्या मशीनचा वापर डॉक्टरांमधून कमी करावा लागतो. मला काळजी वाटते की भारतातील खाजगी इक्विटीज आहेत. ते भारताचे यूएसपी आहे.
आरोग्य सेवा महाग का झाली आहे?
कर्करोग बरे करणारे केंद्रांचे व्यवस्थापकीय संचालक डॉ. तारंग कृष्णा म्हणाले, “असे दोन प्रकारचे रुग्ण आहेत – जे विमा कार्ड वापरतात आणि इतरांकडे पैसे असतात परंतु त्यांचा विमा नसतो. परंतु त्यांचे उपचार मिळविण्यासाठी त्यांनी रोख रक्कम दिली आहे. आरोग्यसेवेविषयी, तंत्रज्ञान आणि उत्कृष्टतेबद्दल त्यांना चांगले पैसे दिले जाणे आवश्यक आहे. जेव्हा ते चांगले असतात.
लोकांच्या दृष्टिकोनात बदल आहे का?
डॉ. दीपक साहनी म्हणाले, “त्यांच्यासाठी रुग्णांची संख्या आणि डॉक्टर यांच्यात अंतर आहे. यामुळे प्रत्येकाचा त्रास सहन करावा लागतो. आरोग्यसेवेसाठी विनामूल्य दिले जाऊ शकत नाही; ती स्थापित करावी लागेल. हे कसे रोखता येईल हे चिंतेचे कारण आहे. कोव्हिडने बर्‍याच गोष्टी बदलल्या आहेत. प्रतिबंधात्मक आरोग्यही असण्याची गरज नाही. निदान होण्याच्या भीतीने त्यांची जीवनशैली बदला. ”
आरोग्यसेवेला प्रोत्साहन देण्यासाठी काय कल्पना आहेत?
डॉ. मदन, नारायण हेल्थ म्हणाले, “आरोग्यसेवा हे प्राधान्य नाही, आणि हीच समस्या आहे. खर्च लक्षणीय वाढला आहे, परंतु त्या तुलनेत? दृष्टीकोनातून त्याची तुलना केली जाऊ नये. भारताच्या तुलनेत बायपास शस्त्रक्रिया खर्च परदेशात जास्त आहे. त्यामुळे ते क्षुल्लक नसतात. लोकांची आरोग्यासाठी थोडीशी किंमत मोजावी लागते, आणि जेव्हा ते लोकांचे पाऊल ठेवतात, आणि जेव्हा ते लोकांचे पाऊल ठेवतात, आणि जेव्हा ते लोकांचे पाऊल ठेवतात तेव्हा ते पाळले जातात.
