माझ्या सासरने 30 वर्षांहून अधिक काळ तिच्या पालकांची (माझ्या पतीचे आजी आजोबा) काळजी घेतली. तिने त्यांच्या वृद्धापकाळात त्यांची काळजी घेतली आणि नंतर त्यांचे अंत्यसंस्कार आणि स्मारक हाताळले. कठीण काळातही तिने तिच्या सासरच्या लोकांची काळजी घेणे कधीही थांबवले नाही.

माझे सासरे सारखेच आहेत, जे नेहमीच त्याच्या कुटुंबाची आणि भावंडांची काळजी घेत आहेत कारण त्याला मोठा मुलगा म्हणून जबाबदार वाटते. तो आपल्या गावी राहतो आणि त्या बदल्यात काहीही न विचारता वर्षानुवर्षे कौटुंबिक समारंभांची काळजी घेतो.

परंतु आता त्याच्या पालकांचे निधन झाले आहे, दशकांपूर्वी घर सोडलेल्या त्याच्या भावंड अचानक परत येतात आणि म्हणतात की घर एक सामायिक कौटुंबिक मालमत्ता आहे आणि कोणीही काहीही नूतनीकरण किंवा बदलू शकत नाही.

जरी ते त्यांच्या पालकांच्या भूमीवर उभे असले तरी ते घर 30 वर्षांपूर्वी माझ्या पालकांनी बांधले होते.

अर्थात, प्रत्येकाला त्यांच्या पालकांना चुकवण्याचा आणि त्यांच्या घरी दूर राहण्याचा हक्क आहे.

परंतु याचा अर्थ असा नाही की ते वर्षातून एकदाच खाली येऊ शकतात आणि दावा करतात की त्यांच्याकडे घरात राहणा and ्या आणि त्याची काळजी घेण्याइतकेच घरातील हिस्सा आहे. ते कसे वाजवी आहे?

या विवादांमध्ये लोक नेहमीच “पालकांनी सोडलेले जमीन” हा शब्द कसे वापरतात हे अधिक त्रासदायक आहे. पण त्या भूमीची काळजी कोण घेत आहे? त्यावर उभे असलेले घर कोणी बांधले?

अशा गोष्टी आहेत ज्या आपण कायदेशीर कागदपत्रांद्वारे मोजू शकत नाही, जसे की वेळ, प्रयत्न आणि प्रेम. जेव्हा लोक वारशावर लढायला लागतात तेव्हा हे बर्‍याचदा विसरले जातात.

माझ्या मते, वारसा आणि उत्तराधिकार अर्थपूर्ण संकल्पना आहेत, परंतु जेव्हा ते निष्पक्षता आणि आदराने हाताळले जातात तेव्हाच. जमीनीवर लढा देणारे कुटुंब, विशेषत: जेव्हा जे राहिले त्यांना सोडलेल्यांकडून अन्यायकारक वागणूक दिली जाते, शेवटी ते खाली पडतील.

*एआयच्या सहाय्याने इंग्रजीत भाषांतर केले गेले. वाचकांची मते वैयक्तिक आहेत आणि vnexpress 'दृष्टिकोनांशी जुळत नाहीत.