बाबुल आणि कडुनिंब: काही लोक अज्ञानामुळे वाईट गोष्टींमध्ये जातात, परंतु जेव्हा ज्ञान होते तेव्हा ते वाईट सोडतात. म्हणूनच, हे फार महत्वाचे आहे की आपले ज्ञान मूर्खपणाचे वाढते आणि आपण प्रबुद्ध झाले पाहिजे.

लुकमन हकीमने आपला शिष्य भारतात पाठविला आणि म्हणाला- 'जिथे तुम्ही शक्य तितके विश्रांती घ्याल,
बाभूळ झाडाखाली करणे. त्यावेळी पायी प्रवास होता. जेव्हा ते दुसर्‍या देशात (परदेशात) गेले तेव्हा लोक पायी जात असे.
त्याच्या गुरु लुकमनच्या सूचनेनुसार, जेव्हा तो प्रवासात बाभूळाच्या झाडाखाली भारतात पोहोचला, तेव्हा त्याची शारीरिक स्थिती खूप वाईट होती.

त्याचे शरीर आजाराने वेढले होते. त्याने आयुर्वेदाच्या पात्र गुरुसह आश्रय घेतला. वैद्यने त्याला संपूर्ण परिस्थिती विचारली आणि येण्याच्या उद्देशाने विचारले. वैद्यजीला समजले की लुकमनने प्रवाशांना बाभूळ अंतर्गत विश्रांती घेण्याची सूचना का दिली.

वैदयजी यांनी प्रवाशाच्या हातासाठी वयाचे काही स्त्रोत लिहिले आणि ते म्हणाले- 'तुमच्या आजारासाठी कोणत्याही औषधाची गरज नाही. जर आपण आहाराची काळजी घेतली तर आपण औषधाशिवाय बरे व्हाल. आपण आपल्या देशात जा, परंतु जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे जिथे विश्रांती मिळेल, तेथे तुम्ही विश्रांती घ्या.
कडुनिंबाच्या झाडाखाली करा. कडुलिंबाच्या झाडाव्यतिरिक्त, आपण आणि झाडाचे निवारा
घेऊ नका

लुकमनच्या शिष्याने वैद्यराजच्या सूचनांचे अनुसरण केले आणि जेव्हा त्याचा गुरु लुकमन लुकमनजवळ सीरियाला पोहोचला, तेव्हा त्याच्या गुरु लुकमनने कडुनिंब आणि बाभूळच्या झाडाचे रहस्य सांगितले आणि म्हणाले- 'बाभूळ वृक्ष ऊर्जा खेचते आणि कडुनिंबाच्या झाडामध्ये उर्जा आहे. जर ज्ञान असेल तर माणूस निरोगी राहतो
आजचा माणूस अधिक आजारी आहे कारण त्याला आरोग्याचे पूर्ण ज्ञान नाही. शरीरासाठी काय उपयुक्त आहे आणि जे हानिकारक आहे, त्यास ज्ञान नाही. अल्कोहोल आणि इतर औषधे आरोग्याचा पूर्णपणे नाश करतात, जर हे ज्ञान केले गेले तर तो माणूस ड्रग्समध्ये जाणार नाही.
काही लोक अज्ञानामुळे वाईट गोष्टींमध्ये जातात, परंतु जेव्हा ज्ञान केले जाते तेव्हा ते वाईट सोडतात. परंतु काही लोक इतके दूर जातात की जोपर्यंत ज्ञान आहे तोपर्यंत उशीर झाला आहे. अशाप्रकारे, आपली शक्ती नष्ट करण्यासाठी अज्ञान हा एक अज्ञान आहे. तर ते खूप महत्वाचे आहे
की आपल्या ज्ञानामुळे मूर्खपणा वाढतो आणि आपण प्रबुद्ध व्हावे. शाळेत शिक्षण घेण्यासाठी आम्ही आपले ज्ञान वाढविण्यासाठी जातो.

एक शब्द मूर्खपणासारखे आहे- मूर्खपणा. बर्‍याचदा लोक मूर्खपणा आणि मूर्खपणा एक आरामदायक मानतात. त्यांच्यात पुरेसा फरक आहे. मूर्खपणा अदृश्य होतो, परंतु मूर्खपणा मिटविला जात नाही. मूर्खपणाचा अर्थ असा आहे- 'बेशुद्धपणा' मध्ये बेशुद्ध चेतनामध्ये काहीच अर्थ नाही.
जर एखादा माणूस कोमामध्ये गेला तर त्याला काय घडत आहे हे त्याला माहित नव्हते? Est नेस्थेसियाचा इंजेक्शन दिल्यानंतर, त्या माणसाचे पोट फाडणे, हात व पाय कापून, त्याला काहीही माहित नाही. या दृष्टिकोनातून, अज्ञानीला मूर्ख म्हटले जाऊ शकते, परंतु कोण हेतुपुरस्सर चूक करतो
तो वाईटाने जगत आहे, तो मूर्ख आहे. अर्जुनाने श्री कृष्णा, अँच्नापी वारश्नी यांना विचारले! पाप चैट पुरुश :.

माणूस मला पाप करू इच्छित नाही, तरीही वाईट आहे? असे का? कृष्णा म्हणाली
काम एश: राग एश: राजोगुना समुदभव :. काम आणि राग- हे असे दोष आहेत की नको असूनही, ते एका माणसाला पापात बनवतात. हे मूर्खपणा किंवा बेशुद्धपणामुळे होते. मूर्ख असणे चांगले नाही, परंतु मूर्ख असणे ही त्यापेक्षा वाईट गोष्ट आहे.