एक व्हायरल झालेला छोटा व्हिडिओ दाखवतो की त्याचा दत्तक मुलगा जोई लाजाळूपणे हाय-फाइव्ह ऑफर करतो आणि प्राथमिक-शालेय विद्यार्थ्यांकडून लाटा आणि मिठी मारतो.

व्हिडिओला दोन लाखांहून अधिक व्ह्यूज मिळाले आहेत.

बहुतेक दर्शकांसाठी, तो एक हृदयस्पर्शी क्षण होता.

68 वर्षीय हिट्झ्रोथसाठी, प्रत्येक प्रवासात त्याच्या सर्वात खोल भीतीचे हे एक आश्चर्यकारक उत्तर होते: जग त्याच्या मुलाला स्वीकारेल का?

त्याने आणि जॉयने डिसेंबरच्या सुरुवातीला हो ची मिन्ह सिटीला आठ दिवसांची भेट पूर्ण केली.

बाली, इंडोनेशिया येथे राहणारे, दोघे वारंवार त्यांच्या व्हिसाच्या नूतनीकरणासाठी परदेशात लहान सहली करतात, ज्यासाठी त्यांना देश सोडून पुन्हा प्रवेश करावा लागतो.

ते सिंगापूर आणि मलेशियाला पसंती देत ​​असत, परंतु यावेळी हिट्झ्रोथने व्हिएतनामची निवड केली कारण जॉयने कमी उड्डाणे पसंत केली.

हो ची मिन्ह सिटीच्या प्रवासादरम्यान ॲलन हित्झ्रोथ (एल) आणि त्याचा मुलगा जॉय. ॲलन हिट्झ्रोथचे फोटो सौजन्याने

वर्ल्ड हेल्थ ऑर्गनायझेशनच्या मते, डाऊन सिंड्रोम किंवा ऑटिझम असलेल्या व्यक्तींसाठी प्रवास विशेषतः आव्हानात्मक असू शकतो, कारण वातावरणातील बदल आणि अपरिचित आवाज यामुळे पॅनीक अटॅक येऊ शकतात.

गंतव्य निवडी अनेकदा केवळ आकर्षणांवरच अवलंबून नसतात तर सामुदायिक मैत्री आणि सुरक्षिततेवरही अवलंबून असतात.

2 डिसेंबर रोजी, खान होई वॉर्ड (माजी जिल्हा 4 क्षेत्र) येथील निवासी भागातून चालत असताना, फुटपाथवर नाश्ता करत असलेल्या विद्यार्थ्यांच्या गटाशी या दोघांचा सामना झाला.

त्यांना नेहमी इतरत्र दिसणाऱ्या उत्सुक किंवा भीतीदायक नजरेऐवजी, मुलांनी उत्स्फूर्तपणे “हॅलो” हाक मारली आणि त्यांना ओवाळले.

त्या क्षणाने जॉयची लाज विरघळली.

हिट्झ्रोथ म्हणाले: “जॉयचे वेगळे रूप पाहून बरेच लोक घाबरतात किंवा मागे खेचतात, परंतु ही व्हिएतनामी मुले अपवाद होती. ते पूर्णपणे खुले होते आणि अजिबात संकोच करत नव्हते.”

यामुळे त्याला खूप आनंद झाला, असे तो म्हणाला.

जॉयला नेहमीच लोकांशी संवाद साधायचा असतो आणि म्हणून काही हस्तांदोलनानंतर तो आनंदाने दिसला यात काही आश्चर्य नाही, असे तो म्हणाला.

वयाच्या पाचव्या वर्षी त्यांची पहिली मुलगी, अलाना, मेनिंजायटीस आणि त्यांची दुसरी मुलगी, एरियल ज्याला डाउन सिंड्रोम देखील होता, हिला दत्तक घेतलं.

एरियलबद्दलच्या त्यांच्या आठवणी आणि त्यांना तिच्याबद्दल वाटणारे प्रेम, यामुळे त्यांनी जोईला दत्तक घेतले, ज्याला त्याच्या जन्मदात्या आईने सोडून दिले होते.

पण त्यांची व्हिएतनाम भेट पूर्णपणे आव्हानांशिवाय गेली नाही.

त्यांच्या भाड्याने घेतलेल्या अपार्टमेंटमध्ये पोहोचल्यानंतर थोड्याच वेळात, प्रवासाच्या थकव्यामुळे जॉयला 10-मिनिटांचा त्रास झाला, जेव्हा सेन्सरी ओव्हरलोड होतो तेव्हा डाऊन सिंड्रोम असलेल्या व्यक्तींमध्ये एक सामान्य प्रतिक्रिया.

हो ची मिन्ह सिटीच्या कुप्रसिद्ध रहदारीचा त्याला बालीमध्ये सवय झाल्यामुळे त्रास झाला नाही, परंतु अन्न ग्लूटेनशिवाय असणे आवश्यक असल्याने सावधगिरी बाळगण्याची मागणी केली.

जोईला भात आवडतो, विशेषतः तळलेले तांदूळ, जे त्याच्यासाठी बहुतेक आशियाई ठिकाणे योग्य बनवतात.

व्हिएतनाममध्ये, त्याने उत्साहाने अनेक पदार्थ वापरून पाहिले आणि विशेषत: स्प्रिंग रोल्सचे आवडते बनले.

हिट्झ्रोथने सांगितले की त्याचा कठोर ग्लूटेन-मुक्त आहार नेव्हिगेट करणे कठीण होते. मात्र प्रत्यक्षात कोणतीही अडचण आली नसल्याचे त्यांनी सांगितले.

त्यांचा अनुभव केवळ हेच अधोरेखित करतो की व्हिएतनामचे पर्यटन आकर्षण लँडस्केप आणि खाद्यपदार्थांच्या पलीकडे आहे. अलिकडच्या वर्षांत ट्रॅव्हल + लीझर आणि कॉन्डे नॅस्ट ट्रॅव्हलर सारख्या साइट्सच्या सर्वेक्षणानंतर सर्वेक्षणात ते जगातील सर्वात अनुकूल गंतव्यस्थानांमध्ये स्थान मिळवले आहे.

व्हिएतनामी लोकांची कळकळ आणि मोकळेपणा वाढत्या प्रमाणात एक अमूल्य संपत्ती म्हणून पाहिले जाते, विशेषत: अपंग प्रवाशांसाठी.

व्हायरल व्हिडिओने केवळ आनंदच प्रसारित केला नाही तर अपंग कुटुंबातील सदस्यांसह किती दर्शकांना प्रवास करावा हे देखील बदलले आहे.

व्हिएतनामी मुलांनी दाखवलेल्या दयाळूपणाबद्दल हजारो टिप्पण्यांनी आश्चर्य आणि कौतुक व्यक्त केले.

डाउन सिंड्रोम असलेल्या मुलांच्या अनेक पालकांनी सांगितले की हा क्षण त्यांना त्यांच्या स्वतःच्या मुलांना परदेशात घेऊन जाण्याचा विचार करण्यास प्रोत्साहित करतो आणि व्हिएतनाम आता त्यांच्या यादीत आहे.

हिट्झ्रोथ आणि जॉय आधीच पुनर्भेटीची योजना आखत आहेत.

हिट्झ्रोथ म्हणाले: “व्हिएतनामने आम्हाला शब्दांशिवाय सहानुभूती दर्शविली आहे. आम्ही नक्कीच परत येऊ.”