दरवर्षी पदोन्नती झाल्यानंतर आणि फर्ममध्ये अत्यंत मूल्यवान आणि आदर केल्यावर मी वयाच्या 36 व्या वर्षी माझ्या कारकीर्दीच्या शिखरावर बेरोजगार झालो.

2023 च्या शेवटी, कंपनीने जागतिक स्तरावर कर्मचारी सोडण्यास सुरवात केली. व्हिएतनाममधील 20 हून अधिक मध्यम-स्तरीय व्यवस्थापक, ज्यात मी आणि माझ्या थेट पर्यवेक्षकासह कापले गेले. हा एक मोठा धक्का आणि तणावपूर्ण अनुभव होता, कारण मला माझ्या मुलाला पाठिंबा द्यावा लागला होता, जो एका खासगी आंतरराष्ट्रीय शाळेत शिकत होता आणि एचसीएमसीमध्ये राहण्याच्या उच्च किंमतीच्या दरम्यान, दुसर्‍या मुलाचे स्वागत करणार होते.

शांत झाल्यानंतर, मी विविध कंपन्यांमधील 20 पेक्षा जास्त पदांसाठी अर्ज केला आणि दिवस आणि रात्री मुलाखत घेतली. दुर्दैवाने, मला प्रत्येक वेळी अंतिम टप्प्यावर नाकारले गेले. हे खूप निराश होते.

मी आधुनिक अॅप्स आणि कृत्रिम बुद्धिमत्ता याबद्दल शिकण्यावर लक्ष केंद्रित करण्यास, उद्योग नियमांमधील बदलांचे माझे ज्ञान अद्यतनित करण्यासाठी आणि मी ज्या प्रकल्पांवर काम केले आहे त्यावर प्रतिबिंबित करण्यास मी स्वत: ला प्रवृत्त केले परंतु मागे वळून पाहण्यास वेळ मिळाला नाही.

मानवी व्यवस्थापक आणि कंपनी संचालक यांच्या जवळपास 30 मुलाखतींनी मला मौल्यवान धडे देखील शिकवले.

प्रत्येक नकार अडकतो, परंतु मला माहित आहे की माझ्या कुटुंबाची काळजी घेण्यावर मला लक्ष केंद्रित करावे लागेल. सुदैवाने, माझी आर्थिक परिस्थिती व्यवस्थापित होती कारण आमच्याकडे कर्ज नसल्यामुळे.

पुढचा धक्का बसला जेव्हा मी शेवटी नोकरीवर उतरलो, नव्याने भाड्याने घेतलेल्या सीईओशी झालेल्या संघर्षामुळे काही महिन्यांनंतर फक्त सोडले जावे. तथापि, चिकाटीने, मी शेवटी माझ्या व्यावसायिक कौशल्यांसह संरेखित केलेली आणखी एक स्थिती सुरक्षित केली.

मध्यम वयात नोकरी गमावण्यापासून मला तीन धडे शिकले आहेत.

प्रथम, मध्यमवयीन व्यक्तींमध्ये अनपेक्षित परिस्थितीसाठी बचत बाजूला ठेवली पाहिजे. माझ्या मते, सरासरी सहा महिन्यांच्या राहणीमान खर्चासाठी पुरेसे असणे चांगले बेंचमार्क आहे.

दुसरे म्हणजे, हे समजून घेणे आवश्यक आहे की काहीही कायमचे टिकत नाही. आपण आज एखाद्या कंपनीचा स्टार कर्मचारी असू शकता, परंतु उद्या आपण अप्रासंगिक होऊ शकता. हा जीवनाचा एक नैसर्गिक भाग आहे. मागील कृत्यांमुळे कालांतराने त्यांचे मूल्य कमी होऊ शकते किंवा आपण कमावलेल्या उच्च पगाराचे ते यापुढे औचित्य सिद्ध करू शकत नाहीत. म्हणूनच आपल्या कौशल्यांमध्ये आणि वैयक्तिक वाढीमध्ये सतत गुंतवणूक करणे महत्वाचे आहे.

तिसर्यांदा, कुटुंब एक आवश्यक समर्थन प्रणाली म्हणून काम करते. माझ्या सर्वात आव्हानात्मक आणि निराशाजनक क्षणांमध्ये, माझे कुटुंब नेहमीच मला मदत करण्यासाठी तेथे होते. शेवटी, सर्व अडचणी तात्पुरती आहेत आणि घर माझे सुरक्षित आश्रयस्थान आहे.

*हे मत एआयच्या सहाय्याने इंग्रजीमध्ये भाषांतरित केले गेले. वाचकांची दृश्ये वैयक्तिक आहेत आणि 'वाचनाच्या दृष्टिकोनांशी जुळत नाहीत.