मोठ्या प्रमाणात वाढत्या किंमती आणि पुरवठ्याच्या कमतरतेमुळे चालणारी ही घट आशियातील सर्वात मोठी होती – ती केवळ श्रीलंका आणि चीनने व्यापलेली आहे, असे नुकत्याच एका अहवालात म्हटले आहे.

सोन्याच्या बार आणि नाण्यांची मागणी 15% ते 12 टनांनी घसरली, ज्यामुळे व्हिएतनामने या श्रेणीतील घट नोंदविणारा एकमेव आसियान देश बनविला. वर्ल्ड गोल्ड कौन्सिलने मर्यादित पुरवठ्यात घट केल्याचे श्रेय दिले, ज्याने प्रीमियम वाढविला – अतिरिक्त शुल्क किरकोळ विक्रेत्यांनी खर्च किंवा नफ्याच्या मार्जिनमध्ये भर घातली.

व्हिएतनाममध्ये दागिन्यांची मागणी देखील 3.5 टनांवर गेली आणि व्यापक प्रादेशिक आणि जागतिक ट्रेंडचे प्रतिबिंबित केले. सोन्याच्या दागिन्यांच्या वापरामध्ये सिंगापूरमध्ये 20% घट झाली, तर थायलंडमध्ये 8% घट झाली.

व्हिएतनाममध्ये सराफा आणि साध्या सोन्याच्या रिंग्जच्या किंमती 20% वाढून व्हीएनडी 101.5 दशलक्ष आणि प्रति टायल (37.5 ग्रॅम) व्हीएनडी 100.8 दशलक्ष.

गुंतवणूकदारांनी सोन्यावर ठेवले, ज्यामुळे एक कमतरता आणि कमी विक्री होते.

व्हिएतनाममधील एकमेव सूचीबद्ध सोन्याचे किरकोळ विक्रेता पीएनजे म्हणाले की व्हॅलेंटाईन डे (14 फेब्रुवारी) आणि आंतरराष्ट्रीय महिला दिन (8 मार्च) दरम्यान मागणी कमी झाली.

2 फेब्रुवारी रोजी, जेव्हा लोक पारंपारिकपणे नशिबासाठी सोन्याचे खरेदी करतात तेव्हा संपत्ती दिवसाचा देवता लक्षात घेता, व्यापार लक्षणीय होता.

कंपनीच्या नेत्यांनी वेगाने वाढत्या सोन्याच्या किंमतींवर याचा दोष दिला. पुढील किंमतीत वाढ होण्याच्या आशेने बरेच लोक सोन्याचे धरुन आहेत, असेही त्यांनी जोडले.

महागाईविरूद्ध सेफ-हॅव्हन मालमत्ता आणि हेज म्हणून सोन्याच्या भूमिकेवर कौन्सिलने हायलाइट केले आणि ते म्हणाले की, चलन घसारा आणि भौगोलिक-राजकीय जोखमीमुळे इतर दक्षिणपूर्व आशियाई देशांमध्ये सोन्याच्या सराफा आणि नाण्यांमध्ये गुंतवणूक वाढली आहे.

थायलंडमध्ये, सकारात्मक किंमतीच्या अपेक्षांनी गुंतवणूकीची मागणी वाढविली असली तरी ती मागील तिमाहीत अर्धवट आहे.

दागिन्यांच्या बाबतीत, काही बाजारपेठांमध्ये व्यवसाय बदलण्याची मागणीशी जुळवून घेताना पाहिले आहे. उदाहरणार्थ, मलेशियामध्ये, ज्वेलर्सनी जुन्या दागिन्यांसाठी विक्री वाढविण्यासाठी आणि सोन्याच्या उत्पादनांमध्ये स्वारस्य टिकवून ठेवण्यासाठी जुन्या दागिन्यांसाठी व्यापार-इन प्रोग्राम सादर केले, असे परिषदेच्या म्हणण्यानुसार.