पालकांसाठी, पहिला सल्ला सोपा आहे: जास्त करण्याचा प्रतिकार करा. “सर्वोत्कृष्ट” शाळा निवडण्यासाठी प्रत्येक तपशीलांची योजना आखण्याचा दबाव, “उजवी” विषयांवर आग्रह धरुन आणि फ्लोवलेस कॉलेजच्या अर्जाची क्युरीएटिंग बॅकफायर होऊ शकते. काळजीवाहक एकाच निर्णयाचा परिणाम नाहीत; ते चाचणी, त्रुटी आणि अनपेक्षित वळणांद्वारे वाढतात आणि विकसित होतात.

येथेच डिल फ्रेमवर्क मदत करते. प्रिस्क्रिप्शन ऑफर करण्याच्या इंटेड, हे अन्वेषणासाठी साधने प्रदान करते. क्यूएआय ग्लोबलचे मुख्य कार्यकारी अधिकारी नेव्यूग मोहनोट यांनी सामायिक केल्यानुसार प्रतिबिंबित करण्यास प्रोत्साहित करणारे मुक्त प्रश्न विचारून पालक समर्थन कक्ष खेळू शकतात. स्टॅनफोर्ड-प्रशिक्षित लाइफ डिझाईन एज्युकेटर, प्रमाणित कोच आणि सुविधाकर्ता, जसे की:

• आपल्याला ऊर्जा काय देते?
• कोणत्या प्रकारच्या समस्यांवर आपण कार्य करू इच्छिता?
• जर कोणताही धोका नसेल तर आपण काय प्रयत्न कराल?

हे प्रश्न संभाषण निश्चित परिणामांपासून आणि शोधाकडे वळतात. मुख्य डीआयएल तत्त्वांपैकी एक म्हणजे “प्रोटोटाइपिंग” म्हणजे मोठ्या वचनबद्धतेपूर्वी लहान, निम्न-भागातील अनुभवांना प्रोत्साहित करणे. एक लहान इंटर्नशिप, शनिवार व रविवार प्रकल्प किंवा कामावर एखाद्याला सावली देणे अनेकदा ओव्हरटिंकिंगच्या महिन्यापेक्षा अधिक स्पष्टता देते.

नेव्हीग पुढे म्हणाले, “स्टॅनफोर्डच्या आयएसबी आणि एनआयडी येथे स्टॅनफोर्डच्या डिझाईनिंग योर लाइफ (डीआयएल) कार्यक्रम शिकवताना, मी असंख्य सक्षम विद्यार्थ्यांना भेटलो आहे ज्यांना तारे आहेत” निवड. “आव्हान आहे की त्यापैकी बर्‍याच जणांचा असा विश्वास आहे की तेथे फक्त एकच योग्य मार्ग आहे आणि कोणतेही विचलन चूक होईल.”

यश कसे परिभाषित केले जाते हे पालक देखील बदलू शकतात. हार्वर्डच्या केअरिंग कॉमन प्रोजेक्टद्वारे केलेल्या संशोधनात असे दिसून येते की जेव्हा पालक दयाळूपणे, कुतूहल आणि ग्रेडवर टिकून राहतात तेव्हा पालकांनी किशोरवयीन मुलांची सर्वात आनंद होतो. “आपण पुरेसे आहात” असा एक साधा संदेश केवळ त्यांना आश्वासन देत नाही तर परिपूर्णतेसाठी सतत पाठलाग करण्यापासून मुक्त करतो.

नेव्हीग शेअर्स, “माझे स्वतःचे जीवन म्हणजे डेटोर्स अर्थपूर्ण पर्यायांमुळे होऊ शकतात. मी यूएसबीसीएएसमध्ये पूर्णतः पीएचडी पूर्ण करून भारतात परत आलो.

म्हणून, जेव्हा आपल्या किशोरवयीन मुलाला भविष्याबद्दल चिंता वाटते, तेव्हा त्यांना प्रयत्न करण्यासाठी, अडखळण्यासाठी आणि शिकण्यासाठी खोली द्या. बदलण्याचा कोर्सचा स्वतःचा अनुभव सामायिक करा. जेव्हा ते पास-किंवा-फेल चाचणीऐवजी जीवनास डिझाइन प्रक्रिया म्हणून पाहण्यास सुरवात करतात, तेव्हा ते अधिक लवचिक, आशावादी आणि खरोखर असे भविष्य खरेदी करण्यास तयार होतात.

पालकांना ही कामे “निराकरण” करण्याची तीव्र इच्छा वाटू शकते, परंतु ट्रूप्स जे समर्थन देत आहेत जे लवचिकतेचे पालनपोषण करतात. येथे काही महत्त्वाचे दृष्टिकोन आहेत जसे की अदिती मोगे, समुपदेशन मानसशास्त्रज्ञ, संस्थापक – भरभराटीची कला:

1. सोल्यूशन्स देण्यापूर्वी ऐका
पौगंडावस्थेतील लोक बर्‍याचदा सामायिकरणापासून मागे राहतात कारण त्यांना निवाडा किंवा डिसमिस केल्याची भीती वाटते. सल्ला देण्यासाठी गर्दी न करता ऐकणे त्यांना ऐकू येते आणि अधोरेखित होण्यास अनुमती देते, हे प्रमाणीकरण स्वतःच त्यांची चिंता कमी करते.

2. काय नियंत्रित केले जाऊ शकते यावर फोकस फोकस
भविष्यातील चिंतांमध्ये बर्‍याचदा “काय तर” कुणाच्याही नियंत्रणापलीकडे परिस्थिती असते. पालक किशोरांना अभ्यासाचे दिनक्रम तयार करणे, कौशल्य सराव करणे किंवा पर्यायांसाठी अर्ज करणे यासारखे वास्तववादी, अल्प-मुदतीची उद्दीष्टे ठरविण्यास मार्गदर्शन करू शकतात. छोट्या चरणांमध्ये आत्मविश्वास वाढविण्यात आणि एजन्सीची भावना निर्माण करण्यात मदत होते.

3. मॉडेल निरोगी सामना
किशोरवयीन मुलांच्या लक्षात येते की पालक येथे तणाव आणि अनसला कसा प्रतिसाद देतात. शांत समस्या दर्शविणे- निराकरण करणे, मानसिकतेचा सराव करणे किंवा रचनात्मक सामना करण्याची रणनीती वापरणे त्यांना समान सवयी स्वीकारण्यास प्रोत्साहित करते.

4. धक्के सामान्य करा
अपयश आणि पुनर्निर्देशन ही वाढीचे नैसर्गिक भाग आहेत. आव्हानांचे वैयक्तिक अनुभव आणि आपण एखाद्या अनिश्चिततेवर कसे मात करता हे सामायिक करणे कमी भीतीदायक आणि अधिक व्यवस्थापित वाटते.

5. शिल्लक आणि नित्यक्रमांना प्रोत्साहित करा
पुरेशी झोप, शारीरिक क्रियाकलाप आणि पडद्यापासून दूर वेळ एकंदरीत तणाव कमी करते. एक संतुलित जीवनशैली चिंताग्रस्त विचारांना अधिक प्रभावीपणे व्यवस्थापित करण्यासाठी किशोरांना सुसज्ज करते.

6. काही वेळा सोडणे ठीक आहे
चिकाटीने महत्त्वाचे असले तरी, पुन्हा प्रयत्न करूनही बॉलिवूडची विनंती केली जाते तेव्हा काहीतरी असते तेव्हा हे ओळखणे तितकेच महत्वाचे आहे. बरेच किशोरवयीन मुले स्वत: ला बर्नआउटच्या बिंदूवर ढकलतात कारण त्यांना सोडणे बरोबरीचे वाटते. पालक म्हणून, आम्ही यापुढे त्यांची सेवा देत नाही हे दर्शवून हे पुन्हा सांगण्यास मदत करू शकतो. एक अस्वास्थ्यकर मैत्री सोडणे, केवळ तणाव आणणारी एखादी क्रियाकलाप सोडणे किंवा आयएस फो -वर्किंगचा दृष्टिकोन बदलणे म्हणजे असे नाही. संधी.

7. “भविष्यातील सेल्फ लेटर” क्रियाकलाप वापरून पहा
एक व्यायाम मी बर्‍याचदा बॉट पर्सेंट्स आणि किशोरांना सांगत असे, पाच वर्षांपूर्वी त्यांच्या “भविष्यातील स्वत: च्या” कडून एक लहान पत्र लिहिले जाते. आपल्या किशोरवयीन मुलांनी स्वत: ची काय आव्हानांवर मात केली आहे, त्यांना कोणत्या गोष्टीवर मात केली आहे, त्यांना काय अभिमान आहे आणि त्यांनी कोणत्या सल्ल्याने त्यांना सध्याचे स्वत: ला दिले पाहिजे याची कल्पना करण्यास आपल्या किशोरांना प्रोत्साहित करा. मोकळेपणाचे मॉडेल तयार करण्यासाठी पालक त्यांच्या किशोरवयीन मुलासह प्रयत्न करू शकतात. ही सोपी क्रियाकलाप भीतीपासून संभाव्यतेकडे लक्ष केंद्रित करते आणि किशोरांना हे समजण्यास मदत करते की त्यांचे भविष्य निश्चित नाही परंतु कोणीतरी योग्य आकार असू शकते.

अदिती हेही जोडते, “मानसशास्त्रज्ञ म्हणून मी पाहिले आहे की किशोरवयीन मुलांनी जे काही दूर केले आहे ते त्यांना दिले जाणारे निराकरण नाही, परंतु पॅरा ट्रूमिनची स्थिर उपस्थिती, एन्कोटेन, एन्कोटेन, एनकोरॅग वाढण्याची क्षमता!”

भविष्याबद्दल चिंता एंट्रीली होणार नाही, हा मोठा होण्याचा एक नैसर्गिक भाग आहे. परंतु सातत्याने समर्थन, सहानुभूती आणि व्यावहारिक साधनांसह, पालक आपल्या किशोरवयीन मुलांना उद्या लवचिकता, आत्मविश्वास आणि आशेने सामोरे जाऊ शकतात.