32 वर्षीय होआंग क्वान एचसीएमसीमधील एका बँकेत काम करतात आणि दरमहा व्हीएनडी 24.5 दशलक्ष (यूएस $ 5050०) कमावतात, जे शहराच्या उच्च किंमतीचा परिणाम असल्याने त्याच्या खर्चावर सरासरीपेक्षा जास्त आहे.

विसाव्या दशकाच्या सुरुवातीच्या काळात विद्यापीठातून पदवी घेतल्यापासून तो बचत करीत आहे परंतु तरीही त्याला घर परवडत नाही.

शहरातील निम्न-अंत अपार्टमेंट खरेदी करण्यासाठी त्याला कमीतकमी व्हीएनडी 2 अब्ज घ्यावे लागेल, ज्याची किंमत व्हीएनडी 3 अब्ज असू शकते, असे ते नमूद करतात.

ते म्हणाले, “मला माझ्या उत्पन्नाच्या% ०% पेक्षा जास्त कर्जाच्या देयकावर पुढील १-2-२5 वर्षे खर्च करावा लागेल,” तो म्हणाला. “मी त्याऐवजी माझे संपूर्ण आयुष्य भाड्याने घेईन आणि सेवानिवृत्तीसाठी बचत करीन.”

मोठ्या शहरांमधील बर्‍याच कष्टकरी तरुणांनीही त्यांच्या घराच्या मालकीच्या स्वप्नावरही सोडले आहे आणि भाडेपट्टीवर निवडले आहे.

एचसीएमसीमधील फायनान्स फर्ममधील कर्मचारी थु ची म्हणतात की ती पदवीधर झाल्यापासून आणि काम करण्यास सुरवात केल्यापासून वयाच्या 30 व्या वर्षी घराच्या मालकीच्या दिशेने काम करत होती.

परंतु आता, 35 व्या वर्षी तिच्याकडे फक्त VND700 दशलक्ष आहे, किमान काही अब्ज डोंग किंमतीचे घर खरेदी करण्यासाठी इतके जवळ नाही.

परंतु भाड्याने व्हीएनडी 4 दशलक्ष आणि जगण्याच्या खर्चासाठी व्हीएनडी 13 दशलक्ष देण्यामुळे तिचे बहुतेक मासिक व्हीएनडी 22 दशलक्ष उत्पन्न आहे.

एचसीएमसीच्या जिल्हा १ मधील मीडिया कंपनीत काम करणारे २ 28 वर्षीय किम अन यांनी सांगितले की, ती दरमहा व्हीएनडी १-18-१-18 दशलक्ष कमवते आणि कदाचित शहरात कधीही घर घेऊ शकणार नाही.

तिच्या कारकीर्दीत शिकण्यावर आणि प्रगतीसाठी पैसे खर्च करणे तारण भरण्यापेक्षा एक चांगला पर्याय वाटतो, असे ती म्हणते.

रिअल इस्टेट ट्रेडिंग प्लॅटफॉर्म बॅटडोंगसन यांनी केलेल्या सर्वेक्षणात असे आढळले आहे की २०२24 मध्ये निवासी भाड्याच्या शोधांची संख्या जवळपास २२% वाढली आहे आणि २-3–34 वयोगटातील लोकांनी सिंहाचा वाटा (% २%) आहे.

व्हिएतनाम असोसिएशन ऑफ रियाल्टर्सच्या नुकत्याच झालेल्या अभ्यासानुसार असे आढळले आहे की हॅनोई, एचसीएमसी आणि डीए नांगमधील 35 वर्षांखालील 60% पेक्षा जास्त लोक घरे खरेदी करण्यापेक्षा भाड्याने देण्यास प्राधान्य देतात.

घरांच्या किंमती वाढत असताना आर्थिक तणाव टाळण्यासाठी ते सर्वात व्यावहारिक उपाय म्हणून पाहतात, असे ते म्हणाले.

असोसिएशनने हे वाढत्या किंमती आणि प्राधान्य तारण पॅकेजेसच्या अभावाचे श्रेय दिले.

गेल्या पाच वर्षांत हॅनोई, एचसीएमसी आणि डीए नांगमधील अपार्टमेंटच्या किंमतींमध्ये 72%, 50% आणि 34% वाढ झाली आहे तर वर्षाकाठी उत्पन्न केवळ 6-10% वाढले आहे आणि आता महिन्यात सरासरी व्हीएनडी 6.8-8.9 दशलक्ष वाढले आहेत.

घरासाठी VND1.5-2 अब्ज कर्ज घेणार्‍या खरेदीदारांनी महिन्यात सरासरी पाच ते 10 पट भाडे, व्हीएनडी 25-60 दशलक्ष देणे आवश्यक आहे.

बॅटडोंगसन यांनी भाडेकरूंच्या 41% पेक्षा जास्त उद्धृत केले की त्यांना घर खरेदी करणे परवडत नाही, कर्जाने खोगीर होऊ इच्छित नाही किंवा तारण देयकेपेक्षा मासिक भाडे स्वस्त मिळू इच्छित नाही.

२०२24 मध्ये दरमहा व्हीएनडी .5. Million दशलक्ष इतकी कमाई करणार्‍या २-40-40० वयोगटातील व्यक्तीला व्हीएनडी billion अब्ज किंमतीचे -० चौरस मीटर अपार्टमेंट खरेदी करण्यासाठी २ years वर्षे लागतील आणि 4.5% व्याज दर गृहीत धरुन.

रियल्टी असोसिएशनचे अध्यक्ष नुगेन व्हॅन दिनह म्हणतात की तारण काढून टाकणे म्हणजे तरुणांना एकतर १-2-२5 वर्षांच्या कर्जावर ओझे घ्यावे लागेल किंवा इतर खर्चावर कठोरपणे कपात करावी लागेल.

त्यांना अनिश्चिततेचा सामना करावा लागतो कारण तारणांवरील प्रारंभिक निश्चित-दर कालावधीनंतर प्रभावी होणार्‍या तरंगत्या व्याज दर अप्रत्याशित असू शकतात, असे ते पुढे म्हणाले.

बॅटडोंगसनचे उप -मुख्य कार्यकारी अधिकारी नुगेन क्वोक अन म्हणतात, आर्थिक चिंतेव्यतिरिक्त, घराच्या मालकीचे लोकांचे मत हळूहळू बदलत आहे, विशेषत: तरुण पिढ्यांमध्ये.

फर्मच्या सर्वेक्षणातील सुमारे २ %% भाडेकरूंनी सांगितले की ते भाड्याने देणे निवडतात कारण त्यांचे जीवनमान बदलण्याच्या लवचिकतेचा आनंद आहे.

मागणी वाढत असताना, रियल्टी असोसिएशनने असे नमूद केले आहे की भाड्याने देणा market ्या बाजारात अजूनही अनेक मर्यादा आहेत.

बहुतेक भाड्याने घेतलेल्या गुणधर्म व्यक्तींच्या मालकीचे आणि व्यवस्थापित केले जातात, व्यावसायिक विकसकांकडून फारसा सहभाग नसतो, असे ते म्हणतात.

अधिक विकसकांनी विकसित देशांमध्ये लोकप्रिय बिल्ड-टू-भाड्याने मॉडेल स्वीकारल्यास भाडेकरूंना चांगल्या किंमती आणि सेवा दिसू शकतात.

भाडेकरूंच्या हक्कांचे रक्षण करण्यासाठी व्हिएतनामकडेही धोरणे नाहीत.

बहुतेक भाडे करार सामान्यत: सहा ते बारा महिने टिकतात आणि भाडेकरूंना अस्थिर राहण्याच्या व्यवस्थेमध्ये भाडेकरूंचा पर्दाफाश करणे, भाडे वाढीसंदर्भात स्पष्ट अटी नसतात.

असोसिएशनला भाडेकरूंचे संरक्षण करण्यासाठी कायदेशीर नियमांची इच्छा आहे जसे की वार्षिक भाडे वाढते आणि दीर्घकालीन भाडेपट्ट्यांना प्रोत्साहन देणे.